Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
AuteursrechtvrijStemme: O schoone Cariclé.
HOe dat een strengh gemoedt,
Door 's Vrouwen deughd seer dickwils wert versacht,
Dat stribligh en verwoet,
Alleen op straf en wraeck-lust was bedacht:
Soo werckt nochtans der Vrouwen aert,
Dat sich de gramschap self bedaert.
2. Als David sijn gesin,
Tot Nabal sandt, om spijs, tot onderhoudt,
En liet uyt goeder Min',
Hem groeten: sprack hy schamperlijck en stout:
Hy had met David niet te doen,
Maer most daer mee sijn Herders voen.
3. Dies David gantsch ontstelt,
Sijn Knapen rust en moedight totten tocht,
Op datter stracks in 't veldt,
Al Nabals volck sou werden omgebrocht:
Abigail die dit verstondt,
Bedachte stracks een kloecke vont.
4. Abigail was schoon,
Een Vrouw met wijsheydt en met re'en begaeft,
Die 's Mans verlepte hoon,
Door zeedigheydt en kloeck beleydt begraeft:
| |
[pagina 35]
| |
Sy rust haer Ezels en gespan,
Voor 't onverstandt van haren Man.
5. Sy laed' daer vlees en broodt,
Veel malse Vijgen, Meel en langh-Razijn,
Om soo 't ontgaen den noodt,
Daer by twee flesschen vol muschate wijn:
Om soo getroost haer gunst te bien,
En soo des Veldt-heers grim t'ontvlien.
6. Sy stijght van d'Ezel af,
En viel voor David op haer aensicht neer:
O Heldt! versoet u straf,
Betoomt u drift, en let doch op u eer,
Mijn Man soo dwaes als onbedocht,
Heeft ons in dese ramp gebrocht.
7. Soo waer de Heere leeft,
Die heeft belet dat ghy geen bloedt en plenght:
Ons onschult plaetse geeft,
Op dat u ziel dees wreedheyt niet gehenght.
Wy brengen u tot onderstant,
Den zegen van ons Vee en Landt.
8. Vergeeft o Heer! ons quaed,
Godt sal u Huys verrijcken en geslacht,
Dus schenckt ons u genaed,
V vyanden hy geven sal in uwe macht:
En als u Godt dees weldaed doet,
Gedenckt dan wederom het goet.
9. Gelooft zy Godt den Heer,
Sprack David, die u heden tot my sendt:
Gezegent noch veel meer,
Dat ick mijn handen oock niet heb geschent.
V reden met de deughd vereent,
Vermurwen 't hert, hoe 't was versteent.
10. Ick neem u gaven aen,
En spreeck, soo waer de Godt Israels leeft,
't En waer ghy 't had gedaen,
V Man en volck waer door het swaerd gesneeft,
Dus treckt met vrede nae u Man,
Want u gesmeeck my stillen kan.
‘ 11. Siet hoe een hart gemoedt,
‘Door 's Vrouwen deughd en wijse zeedigheydt:
‘Kan werden gantsch versoet,
| |
[pagina 36]
| |
‘Door goed onthaal, en door een kloeck beleyt.
‘O wie geniet soo brave Vrouw,
‘Daer zegent Godt de rechte Trouw.
Siet de Musijck Noten in Lust tot VVijsheydt, Komt hier misnoegend hert. Fol. 95. |
|