Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
Auteursrechtvrij
[pagina 29]
| |
Stemme: Engelsche Fortuyn. Of: Fortuyn eylaes bedroeft.
DE zegen Gods bloeyt midden in den Nijd:
Oock Israël, tot der Egypers spijt:
Soo dat men pooghd', door een seer strengh besluyt,
't Hebreeusche Volck ten grond te roepen uyt.
Den Vroet-wijfs self die wierde stracks geboon,
Dat sy de Vrucht des Moeders sonden doon:
Soo ras een Soon ter Wereldt was gebaert,
Maer sy verfoeyden Pharoos wreede aert.
Sy vreesden Godt, en seyden, dit geslacht,
Heeft, voor ons komst, haer vrucht al voort gebracht,
Een stercke slagh van Vrouwen heeft d'Hebree.
Maer haer bedranghde stracks een ander wee.
Een wreed gebod. Men most van stonden aen,
Sijn handen aen het jonge Manschap slaen,
En in den vloet versmoorden desen hoop,
Soo raeckte licht gantsch Isrel op ter loop.
De Vrouw van een Levijt, Ga naar margenoot*die berghd' haer Vrucht,
Soo langh sy mocht, vol hertseer en gesucht,
Doch alsoo nood bepaelt is, door geen Wet:
Bepeckts' een kist, daer sy haer Soon in set.
Hier dreef dat schaep in biesen en in riet,
De Moeder laes! van ver', dit droevigh siet:
En Pharoos Ga naar margenoot*Kind, om baden, uyt-gegaen,
Sagh in het kroos, dit driftigh Wieghjen aen.
Haer Juffer haelt dit schrijntjen uyt het lisch:
Het Knaepjen weent. Sy uyt meedogenis,
Seght, dit is hier van een Hebre' geleyt:
Gaet roept een Min, die 't alles doe bescheyt.
De Moeder self, bleef Moeder, en wort Minn':
Sy koestert dat en heeghtet nae haer sin,
En 't kreegh den naem van Moyses, dus vertaelt,
Om dat het uyt het Water was gehaelt.
‘Soo valt dan Godes bestieringh anders uyt,
‘Als 't wel de Mensch in sijn gemoedt besluyt:
| |
[pagina 30]
| |
‘En dese Man verhief Godt tot een Heldt,
‘Die hy sijn Wet op Sina heeft verteldt.
‘Die door Godts macht voor Pharo kost bestaen,
‘En 's wichlaers konst deed in den grond vergaen,
‘Die 't Joodsche volck bracht door het roode Meyr,
‘Daer Pharao versoop met al sijn Heyr.
|
|