Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
Auteursrechtvrij
[pagina 27]
| |
Stemme: Amarilli mia bella.
HOe nae ramp en tegenheden,
Een vroome ziel uyt druck noch wort verheven,
Kan Ioseph tuyghnis geven:
Die eerst een slaef: Nu Vorst wort aengebeden,
Om sijn wijsheydt en zeeden:
Met vreemde Volcken,
Sijn Broeders daer verschijnen,
Met haer tienen, met haer tienen, met haer tienen,
En haer tolcken.
2. Ioseph in sich self verslagen,
Vraeghd haer seer straf, wie, en van waer sy quamen?
Sy seyden 't hem by namen:
Vyt Canaan, want wy van honger klagen:
't Schijnt dat Godt ons wil plagen,
Wy soecken kooren:
Voor onsen Ouden Vader,
Geen Verraders, geen Verraders, geen Verraders
Hebdy vooren.
3. Wy zijn twaelf van eenen bloede,
Een isser jongh, maer d'ander is verlooren:
Dat wy vaeck moeten hooren.
Neen niet alsoo, indien ghy trouw van moede, Ioseph.
Wilt u flucks heene spoeden,
En brenght den jongen:
Of blijft hier all' gevangen,
Och hoe bange, och hoe bange, och hoe bange
Datse songen.
4. Sy gaen met den last geladen, Broeders.
Haer eygen geld sy in haer Sacken vonden:
Om Benjamin verbonden:
Om wien sy t'saem den Vader hertlijck baden,
| |
[pagina 28]
| |
Maer hy vant niet geraden,
Sijn Soon te derven;
Op dat sijn grijse hayren
Noch sijn jaren, noch sijn jaren, noch sijn jaren,
Schielijck sterven.
5. Hoe klopt Iosephs hert van binnen,
Wanneer hy sagh sijn Broeders tot hem nadren?
't Bloedt krield hem door de Adren:
Hy toefd haer wel, en toetste hare sinnen,
Om soo stof te gewinnen:
Hy vuld' haer Sacken,
Om haer te achterhalen,
Vant een schale, vant een schale, vant een schale
In haer packen.
6. Hier lagh 't hert gepranght in schroeven. Ioseph
Treckt ghy vry wech, maer Benjamin blijft mijne.
Ach Godt wat banger pijnen!
Hoe sal de ziel ons Vaders sich bedroeven? Broeders.
Ach moet hy dit beproeven!
Laet ons gebeden,
V hert en ziel door-dringen,
Ach wat dingen, ach wat dingen, ach wat dingen,
Geschien heden.
7. Hier borst uyt een zee van weenen,
Wanneer hy sprack, als dat hy was haer Broeder,
En sou zijn haer behoeder:
Wat naer gekrijt, wat jammer en wat steenen;
En wat vreughde met eenen,
't Hert most hier scheuren:
Door 't kussen en verblijden,
Watte tijden! watte tijden! watte tijden!
Ons gebeuren!
De Musijck siet in Lust tot VVijsheydt. Tytirs Geest. Fol. 217. |
|