Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

[p. 3]

[Urania of Hemel-sangh]

Voor-Rede,
Over
Urania,
Of
Hemel-Sangh.

Aen den Godvruchtigen Leser.

ICk hadde, Aendachtige Leser, voor desen, eenige stichtige en vermaecklijcke dichten en gesangen, onder den naem Bellerophon of Lust tot Wijsheyt uyt-gegeven, die ick vermerckte dat by velen met groote lust en yver wierden aen-genomen; waer in ick voornaemlijck dit ooghmerck hadde, om door dese maniere van dichten, de Jeughd van vele geyle en onbeschofte Liedekens af te trecken, en onder vele nieuwe voysen, eenige lieflijcke en zeedige stoffen in te voeren, op datse daer door aen-gelockt, de andere verwerpen, en dese metter tijdt, mochten om-helsen: daer in ick der Genees-meesters wijse na-bootste, die den krancken vergulde pillen vertoonen, waer onder de geneesinge is verborgen. Want vele mijne gesangen lesende, wierden ten eersten te rugge gehouden, om datse al te swaer-hoofdigh en te Schriftuurlijck scheenen: En om dese dan te locken, had ick daer na eenige Poëtische onder gevoeght, doch met een geheel ander oogh-wit: niet om haer van de Schriftuur-

[p. 4]

lijcke af te leyden, maer om haer onder dese verbloemde maniere, als door een lock-aes, listigh te vangen. Want sy behelsden niet anders als een aenleydinge totte deughd, gelijck yder kan nae-speuren. En hier door zijn oock vele niet alleen aen-gelockt, maer oock vyerigh gemaeckt, om die selve te lesen en te singen. Doch gelijck alle kost, niet op alle tongen even smaecklijck is, soo is 't oock gebeurt, dat sommige deftige en goede Mannen, daer over wat smaelden, als ofse ten deele nae de Godtvruchtigheydt en ten deele na de Wereld smaeckten: daer 't dese goede Luyden nochtans hadde betaemt, te overwegen, datter niet in schuylde dat of de Godtvruchtigheydt of de goede Zeeden was schadelijck. En hier op had ick gelet: want wie slechts van een besadight oordeel is, verstaet seer wel dat men of de Historien of Poëten tot soodanigh oogh-wit' wel mach in-voeren, gelijck men dat by meest alle Godt-geleerde siet te geschieden. 't Bewijs hier van te haelen, is de Sonne een kaers te ontsteecken. Sulcks dat ick my daer in niet heb' te ontschuldigen. Evenwel om alle aenstoot den eenvoudigen te benemen, heb ick dese dichten en gesangen, op eenige Wintersche avonden, by een gestelt, en die selve meerendeels getrocken soo uyt de Heylige stoffen des Ouden als Nieuwen Verbondts, als uyt de zeedelijcke en leerlijcke invallen, en dat na de gebruycklijckste voysen veler Psalmen Davids en Liedekens, die onder 't volck verkeeren, als mede na de nieuwe stemmen die nu in swangh gaen. Hoe V E. dese sullen gevallen, daer van verwacht ick alleene u goede genegentheyt, met vaster hoope, datse oock alsoo sullen werden aen-genomen. Want mijn oogh-wit is alleene, allen Menschen hier door te stichten, en nie-

[p. 5]

mant te ergeren, maer van alle ondeugd af te leyden. Doch alsoo ick my in dese stoffe meende te verlustigen, bevant ick, daer in meer arbeydt als ick hadde gewaent. Ten eersten, door de ongewoonte, als die het dichten alreede had achter den banck geworpen, oock om dat ick, een soo breede en overvloedige stoffe, in soo enge palen most besluyten, en de Historien, leeringen, rijm, en woorden, nae alle vallen en voysen voegen. Want ick sie dat op de stellinge der woorden, 't zy die van sacht of hart geluyt zijn, by velen, weynigh wort gelet: aen-gesien die door 't draeyen en singen, evenwel konnen werden geboogen. Voor die gene die hunne dichten uytte geest toe-stellen, daer voor is een breede weyde, maer sich aen de Schrifture en Historien soo beknopt te binden, en de leeringen daer uyt te trecken, daer op valt meer bedencken, al hoe wel ick my somtijdts oock soo nauw niet heb gebonden. En alsoo de sinnen, gestadigh in eerlijcke oefningen moeten besigh werden gehouden, heb ick oock eenige Wintersche avonden niet vergeefs willen laten door-slippen, dat ick niet eenige invallen op 't papier soude stellen. Ick heb dan de lust hervat, en eenige dichten en gesangen ontworpen, die ick soo uytte H. Schrift, Historien, Philosophen, als oude stichtlijcke Latijnsche Poëten, heb getrocken; alles tot dien eynde, om de Ieughd van veele nieuwe gesangen af te leyden, en door dese nieuwe voysen die selve weder nae de deughd te stieren: Waer over ick die met Musijck Noten hebbe geciert: die ick hier nae, soo my de Heere spaert, onder den naeme van Zeeden Gesangen, hoope in 't licht te geven. Gebruycktse dan tot uwe stichtinge. Vaert wel.

Den 15. Iuny, 1648.

V E. Dienstwillige

DIRCK PIETERSZ PERS.