Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

Schimp noch Ernst, by 't vrienden mael,
Past niet onder 't soet onthael.

Stemme: Schoonste Nimphe, &c.

MEnigh wil by dranck en spijs, wesen wijs,
Schoon hy is van Wijn beschoncken,
Daer toch yder kan bespien, dat dees li'en,
Zijn van sotte grillen droncken.

2. d'Een heeft uyt de Heylge Schrift, wat gesist,

Schoon hy is geheel bestoven,
En om dat hy reeden mist, soeckt hy twist,
En een hayr in tween te kloven.

3. d'Ander roemter van sijn goed, dat sijn bloedt,

Daelt van Adelijcken stamme,
En verguyst een ander Man, die als dan,
Sich daer over sal vergrammen.

4. d'Eene heeft een trotse sin, als een Spin,

Steeckt hy, met sijn schamper spreecken,
Dat een ander dapper spijt, die verwijt,
Hem sijn eygene gebreecken.

5. d'Eene wrockt en soeckt krackeel, even veel,

Wie dat slechts met hem wil schelden,
Hier door krijght hy 't in den bol, en als dol,
Doet hy sijne wijsheyt melden.

6. ‘Wildy nae de reeden sien, schouwt dees lien,

‘Die in Wijn haer wijsheyt rooyen.
‘Dus wilt noyt in vuyl gesnap, of geklap,
‘Roosen voor de Verckens strooyen.

7. ‘Weest dan by het Vrienden mael, soet van tael,

‘Menght geen errenstige saecken,
‘Onder 't vrolijcke gerecht, daer gevecht,
‘Twist of onlust, uyt sou raecken.

[p. 127]

 

8. ‘Och wat komt uyt vrolijckheyt, menigh leyt,

 

‘En wat onrust raeckter vooren?

 

‘Dus brenght nimmer in 't gelach, voor den dagh,

 

‘Dat s' u droncken wijsheyt hooren.

 

9. ‘Wijsheyt eyscht een sobre mond, en een grond,

 

‘Dieder kan in 't duyster lichten:

 

‘Sy soeckt eensaemheyt en rust, daer met lust,

 

‘d'Eene kan den and'ren stichten.

MEnander seyde, Dat die geene die met spijse en dranck was overladen, soude opstaen, of dat hy sijn ampt niet recht kost bedienen, want hier uyt quam krackeel, en door te veel reeden-twisten, wierde oock self de waerheyt verlooren: maer dit most van sobre en nuchtere luyden geschieden. Plutarchus verhaelt in 't Leven van Antonius, dat als Geminius van den Romeynen tot Antonium was afgesonden, om alles by te brengen, waer mede hy met Octavio in vriendschap mocht geraecken: en als hy van Antonio in tegenwoordigheyt van Cleopatra te gaste wierde genoodight, en bevolen hy soude daer sijnen last openen, antwoorde Geminius, 't Geene my O Antoni! gelast is u te seggen, sal ick voort-brengen als ghy nuchteren, en op eene andere plaetse zijt.