Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
AuteursrechtvrijStemme: Edel Karsou.
DEr deughden kroon een Jonghlingh op te setten,
Daer toe streckt mijn gedicht:
Ach soo de Jeughd', daer op eens wilde letten,
En staren op dit licht,
En keeren af van 't wispeltuyrigh leven,
Daer sy in dees blinde Werrelt, sich heel toe begeven.
2. V schijnt dees Vrouw, de VVellust, schoon voor oogen,
Met haer vergulde krans:
Bemint ghy haer, soo vint ghy u bedroghen,
Door haer vermomde glans:
Sy spreyt haer zaet en stricken om te vangen,
Daer sy met haer lieflijck weesen, u soeckt in te hangen.
3. De hoovaerdy en Wellust dat zijn netten,
Waer door ghy wort gewont:
| |
[pagina 79]
| |
Op dronckenschap en ydelheyt wilt letten,
Sy staen op losse grond:
Schoon sy met Zyd' en Velp is overtoogen,
Schouwt, ey schouwt dees loose Vrouwe, al haer schijn is loogen.
4. Haer gladde tongh, haer fier en lieflijck weesen,
Waer mee sy u bekoort:
Is als een aes, waer voor ghy hebt te vreesen,
Als ghy haer vleyen hoort:
Weest op u hoed, en let op hare netten,
Want sy sal voor u een knippe, als de vinxkens setten.
5. Als sy u heeft in hare kou gevangen,
Dan vlieghdy van haer hand:
Dan moet ghy haer met alle liefd aenhangen,
Dan voertse u tot schand:
Want sy u Ziel betoovert door haer schichten,
Als sy u leyt ten bederve, door haer geyle lichten.
6. Dees Afgodin heel Werrelts in-gesoopen,
Met al haer schoone schijn,
Die toont haer schat en doet haer boesem oopen:
Doch schouwt dit snoot venijn.
Wijckt van dees feex, hoe schoon sy is beperrelt:
Schoon de Werrelt schijnt beperrelt, 't is en blijft de Werrelt.
7. Schouwt dese Boel, en wilt doch weder keeren,
Nae 's levens Heyligh pad,
En wandelt daer steets op den wegh des Heeren,
Nae sijn verkooren Stad,
Daer ghy de sond en wellust sult versmaden,
En nae Godes wetten leven, in oprechte paden.
8. De poort is wijt, die u leyt totte sonde,
Ey! schouwt dees breede baen,
Dat ghy daer op wert nimmermeer bevonden:
Wilt d'ydelheyt versmaen.
De Poort is engh, die leyt ter saligheden,
Wilt daerom nae Godes wetten, dese poort in-treeden.
9. Volght Christum nae, hy is de Wegh en 't Leven,
De Waerheyt die ons licht:
Gelooft in hem, en wilt nae deughde streven,
Als voor sijn aengesicht:
Hy is de vreughd en wellust onser Zielen,
Die oock in sijn strengh gerichte, sal de sond' vernielen.
| |
[pagina 80]
| |
AVgustinus seght in sijn boeck van de Gebrokenheyt des Herten: O ghy Wellusten! wat een lichte toegangh hebt ghy, als ghy den menschen die selve aenraed. Maer wat een sware uytgangh sult ghy hebben. Als ghy die hebt aen-geraden, dan soo steeckt en priemt ghy den mensche tot in de Ziele toe. Laet ons dan verstaen hoe bitter en wrangh het zy den Heere te verlaten. Hier op heeft oock, buyten twijffel, Ieremias gesien cap. 2. Een ander seyt, dat de Wellust by den Byen vergeleken werden, die den Honigh in den mond, maer den angel daer neffens dragen. Het is de meeste wellust, de wellust te overvvinnen, en meester over de begeerlijckheyt te zijn. Die sijnen vyand te neder velt heeft groote overvvinninge, maer die sijnen huys-vyand verslaet, heeft een grooter vyand verslagen. |
|