Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
AuteursrechtvrijStemme: Mijne Harp bekleet met rouwe.
ALs ick by my overweege,
Hoe elck onbesint,
Slaet sijn welstant en sijn zeegen,
Soo licht in den wind:
Dan gedenck ick, domme herten,
Hoe zijt ghy verdwaelt,
Dat ghy uwe schat, met smerte,
Noch soo dier betaelt.
2. Soo ghy niet by tijdts uw' handen,
Slaet aen eenigh werck,
En niet oeffent u verstanden,
Tot een ooghemerck:
Ach het sal u haest berouwen,
Als ghy onbedacht,
V soo jongh stort in 't benouwen,
En den tijdt veracht.
3. Leert u vlijt, by tijdts dan setten,
Op 't geen u is nut,
Wie noyt aenvanght, kan niet letten,
Op een vaste stut.
Spitst dan oock uw' schrandre sinnen,
Vanght wat eerlijx aen,
Wie wel aenvanght, in 't beginnen,
Heeft wel half gedaen.
4. Wilt dien tragen Boer niet slachten,
Dieder timren wouw,
| |
[pagina 74]
| |
En sat by den Rijn te wachten,
Dat s' af-loopen sou:
Dies hy noyt een steen aenleyde,
Noch boud' eenigh huys,
Wie altijdt te traegh wil beyden,
Krijght noch munt noch kruys.
5. Wie op hoope niet wil zaeyen,
Die verwacht geen vrucht,
Die sal oock geen vruchten maeyen,
Hoe seer dat hy sucht.
Ploeght en zaeyt dan uwen Acker,
Door u vlijt en sweet,
Weest in beroepingh wacker,
Eer ghy siet u leet.
6. Laet u doch geen tijdt ontglippen,
Maer vatt' die strax aen,
Laet Gelegentheyt niet slippen,
Want Berou blijft staen.
Grijpt terstont haer by de tuyten,
Eer dat sy slipt deur,
Keertse haer, sy sluyt u buyten,
En laet u 't getreur.
7. Wilt ghy stadigh aen braveeren,
En ter feeste gaen,
Op-gepronckt met Zyde kleeren,
En zijn onbelaen.
O ghy sult het u beklagen,
Want u tijdt vergaet,
‘Doet wat eerlijx in u dagen,
‘Eer het valt te laet.
SEneca leyt in sijnen 23. Sentbrief: 't Valt moeylijck dat men altijdt wil aenvangen te leven: sy leven qualijck die altijdt eerst willen aenvangen, want sy hebben een onvolmaeckt leven. Veele beginnen eerst aen te vangen als men 't behoort te verlaten. Soo u dit wonder doet, daer zijnder oock, die eerse het leven hebben aen-gevangen, 't selve hebben verlaten.
Salustius seyt: Noyt isser yemandt door traegheyt onsterflijck gevvorden. | |
[pagina 75]
| |
Divus Thomas seyt: Naerstigheyt is 't selve dat de sorge is, oversulx vvort de sorge in alle dingen soo vvel vereyscht als de naerstigheyt.
De traegheyt is een lastigh pack,
Sy krijght noch voordeel noch gemack,
Maer kampt steets met den bedelsack.
|
|