Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

Tegen de Geldsorge.

Stemme: Baletti Bronck-horst.

ARme menschen,
Hoe langh sult ghy noch wroeten
By nacht en dagh?
Daer u wenschen steets uwe sotheyd

[p. 214]

 

 

boeten vol rouw en klagh:

 

Dit is de klip, waer aen o mensch wel eer,

 

veel vromen zielen,

 

In groot vernielen,

 

Seer diep vervielen.

 

Eylacy maer de smert, de smert, de smert,

 

Ach de smert die treft het hert.

 

 

 

Geen geslachten,

 

't Sy Priesters of Geleerden,

 

Of minder slach:

 

't Goud verachten,

 

Maer Goddelijck vereerden

 

Met groot ontsagh:

 

Dit is de Heer, waer aen sich elck vergaept,

 

Met hert en sinnen,

 

Dien sy beminnen:

 

Maer laes van binnen:

 

Ontstaet een droeve strijd, een strijdt, een strijdt,

 

Ach een strijdt die 't hert verbijt.

 

 

 

Sijn de goeden

 

Den mensch tot nut gheschoncken,

 

En tot vermaeck:

 

Waer toe spoeden,

 

Wy als in weelde droncken,

 

Nae 's Werrelds baeck?

 

Dit is de sorgh die onse rust verlet,

 

Die ons doet quynen,

[p. 215]

 

Vol smert en pijnen,

 

En doet verdwijnen,

 

Dat Goddelijcke beeld, dat beeld, dat beeld,

 

Datter is uyt Godt geteelt.

 

 

 

Bindt u herten

 

Dan niet aen aerdsche schatten,

 

Die ras vergaen.

 

Die u smerten,

 

En daer de roest en matten,

 

V ziel verraen.

 

Het aerdsch vergaet, met al wat heerlijck schijnt,

 

Doch 's Hemels gaven,

 

Daer wy na draven,

 

Den mensche laven,

 

In 't Edele gemoed, 't gemoed, 't gemoed,

 

Soeckt' in God zijn hooghste goed.