Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

[p. 161]

Kracht der redelijcke Welsprekentheydt.

Stemme: Blijdschap van my vliedt, &c.
Of, Sooder yemand vraeght, &c.

1 SIet eens op de tijd, die wy nu be-leven,
2 Waer in haet en nijd, na de kroone streven:
3 Ach wel snoode mensch die daer hebt u wensch,
Daer ghy kond in vreden zijn,
4 Wilt u leven sparen, want snel gaen u jaren
5 Snelder als men 't kan bespien.
6 Daer in wy verhart, afgedwaelt van reden,
7 Leven in-de smert, van de bitter-heden:
8 Dat ghy u begeeft, en soo twistigh leeft,
In een poel van droeve pijn.
9 Wilt u doch bedaren, Laet de twisten varen,
10 En wilt nae de re-den sien.

[p. 162]

 

2 Orpheus met sijn Lier, en sijn lieflijck spelen,

 

Met sijn tierelier, en sijn vriendlijck quelen,

 

Met sijn soet geluyt, en sijn helle snaren,

 

Met sijn schoon gefluyt, kost in haest vergaren,

 

Al het dorre hout, van het woeste woud,

 

Self de stroomen en de zee:

 

Al het vlugh gediert, datter raest en swiert,

 

Al het ongetemde vee,

 

Self de harde steenen, quamen sich vereenen,

 

Om te luystren na den zangh:

 

Yder is verscheenen, en daer is verdwenen

 

Dolheyd, wreedheyd, door 't geklangh.

 

 

 

3 Door 't geklangh der deughd, door de soete tongen,

 

Komt de blyde vreughd, in het hert gesprongen:

 

Met een sachte band, leydse de gemoeden,

 

Hoes' oock in den brand, en de dolheyd woeden:

 

Al het heete vyer, al het wilde getier

 

Word gebluscht' en heel versacht,

 

Ja de Leeuw en Gier, met haer dol gezwier,

 

Door de Reden word verkracht.

 

Ach dat onse ooren naerstigh wilden hooren,

 

Naer dees Goddelijcke deughd,

 

Dan sou haest versmoren, bitse Nijd en Toren,

 

Dan sou bloeyen 's Hemels vreughd.

 

 

 

4 ‘Goddelijcke glantz, daelt in onse daken,

 

‘Dat wy mogen gantsch, ons in u vermaken:

 

‘Stort dan in ons hert, u vergoode stralen,

 

‘Dat wy soo de smert, uyt ons boesem halen;

 

‘Dat wy mogen staen, blincken als de Maen,

 

‘Met een seer doorluchtigh kleedt,

 

‘Dat wy d'oogen slaen, en soo vrolijck gaen,

 

‘En beklagen onse leet:

 

‘Dat wy mogen leeren, uwe Godtheydt eeren,

 

‘En ons buygen in 't gemoed:

 

‘Op dat wy vermeeren, door de gunst des Heeren,

 

Vwen lof, door ware boet.