Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

Het Honigh-Byeken, Tot op-merckinge der Naerstigheyd.

Stemme: Est ce Mars le grand Dieu, &c.

1 'k WIl van het Honigh Byeken singen,
En sijn lof:
2 'k Wil op Hymetti bergen springen,
Halen stof:

[p. 128]

 

 

Tot sijn eer, tot ons leer,

 

Om soo te doen verstaen, Gods groote da'en.

 

 

 

Siet eens dit Honigh-diefken lecken,

 

Op der Hey:

 

Siet het eens uyt de bloemkens trecken,

 

Vyt de wey,

 

Vyt de Doorn, uyt het Koorn,

 

De soete zeem en vrucht, tot sijn genucht.

 

 

 

Wat isset besich om te sorgen

 

Voor sijn staet:

 

Van den avond tot den morgen,

 

Vroegh en laet:

 

Met geswarm, met allarm,

 

Gewapent en voorsien, om 't hooft te bien.

 

 

 

't Houter sijn Huys en Hof in eeren,

 

Met ontsagh:

 

Yder een moet van 't Byeken leeren,

 

Hoe men magh

 

Vrouw en Kind, en 't Gesind,

 

Regeeren alle tijd, met sorgh en vlijt.

 

 

 

't Gaet oock uyt alle Kruydjes lesen

 

't Soet alleen:

 

't Quade dat laet het in sijn wesen:

 

In 't gemeen

 

Moet een Man, altijd van

 

Het quade trecken 't goed, in sijn gemoed.

 

 

 

't Geeft ons de soete Honigh-raten,

 

't Bouwt een Kerck:

 

't Metselt geestigh Cellen en gaten,

 

Konstigh werck.

[p. 129]

 

't Jonge jaeght, 't Oude draeght,

 

En schickt het op sijn stee, met lust en vree.

 

 

 

Als dan de trage Wesp wil leven,

 

Luy en mack,

 

Word hy als tot een roof gegeven,

 

Krijght sijn sack:

 

Soo moet oock, 't vuyl gespoock

 

Van ons verdreven zijn, met schand en pijn.

 

 

 

‘Komt hier ghy trage mensch ter scholen,

 

‘Leert en siet,

 

‘Hoemen moet leven om niet te dolen,

 

‘d'Ontucht vlied:

 

‘Vlijt en vreughd wijsheyd, deughd,

 

‘Van dese Dierkens leeft, het hert en geest.

 

 

 

‘Leert hier, ey leert hier, met u sinnen,

 

‘Soete Jeughd:

 

‘Hoe datmen moet sijn kostjen winnen,

 

‘Met geneughd:

 

‘Eer de tijd, gaet en slijt,

 

‘En dat de Oude Man, niet winnen kan.