Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

Trouw' is opter loop.

Stem: Iaques, Iaques.

SOete Meysken dat verslagen,
Dus beroyt loopt en ontkleet,
Ick moet hier u eenmael vragen,
Nae de oorsaeck van u leet:
Meysken, Meysken, seght my doch de reden,
Wie ghy zijt, en hoe ghy heet?

Ick ben Liefd' en Trouw geheeten,

Eertijds waerdighlijck geacht,
In de vrome ziel geseten,
Van het Goddelijck geslacht:
Ach ick! ach ick! worde nu verstoten,
Over al word ick belacht.

'k Heb de Werreld omgeloopen,

Maer ick vind noch huys, noch stal,
Niemand heeft voor my wat open,
Waer ick my verbergen sal:
Laes ick ga, ick worde nu verdreven,
Men begeckt my over al.

[p. 122]

 

'k Meende my in 't Hof te bergen,

 

Maer men dreeffer my van daen:

 

Daer begostmen my te tergen,

 

Stracx koos ick een ander baen.

 

Waer ick gingh, ick vonde my bedrogen,

 

Dies sprack ick den Princen aen.

 

 

 

Niemandt kende daer mijn name,

 

Yder dreef met my den spot:

 

Voor mijn Trouwe kreegh ick blame,

 

Om dat ick bracht geen genot.

 

En ick klaeghden 't aen mijn beste vrienden,

 

Die my hielden mal en sot.

 

 

 

In de Kercken en Capellen

 

Was ick min als niet geacht:

 

Schijn en waen hingh voor haer Cellen,

 

Daer wierd' ick te spots belacht.

 

Dies ick zwerfde voor der Burgers deuren:

 

Maer 't was niet gelijck het placht.

 

 

 

't Kind stond tegens sijnen Vader,

 

Broeders branden inden twist:

 

D'een was d'ander sijn verrader,

 

Elck bedacht bedroch en list:

 

Snoode valscheydt voerden daer de kroonen:

 

Daer had ick my heel vergist.

 

 

 

Schippers, Krijghs-luy, dat sijn lieden,

 

Die gaen daeghlijcx inde dood:

 

Seyd' ick, hier sal 't wat bedieden,

 

Maer elck een te rugge vloot,

 

Hier sat d'Ontrouw cierelijck te proncken,

 

Die my lieten inden nood.

 

 

 

Boeren zijn doch slechte menschen,

 

Hier blijf ick nu metter woon,

 

S'hebben, dacht ick, watse wenschen:

 

Stracx kreegh ick te schandigh loon,

 

Loosheyd, boosheyd, en veel snoode lagen,

 

Hadden hier de Lauwer-kroon.

[p. 123]

 

Nergens kost ick trouwe speuren,

 

Niemand gaf my leur of lap,

 

'k Weird gestooten uyter deuren,

 

'k Liep ellendigh mette klap,

 

Arme Meysken! niemand wil my bergen,

 

Dies leef ick in ballinghschap.

 

 

 

Waer ick loop of soeck te swerven,

 

Niemand geeft my eene mijt:

 

'k Moet op 't laetst van honger sterven,

 

Eer 't beroyde kleed verslijt:

 

Is 't niet droevigh om te sien en hooren,

 

Dat de Trouw sterft voor haer tijd?

 

 

 

‘'k Wil dan weer ten Hemel vliegen,

 

‘Hier gelt liefde, Trouw, noch eer:

 

‘Haet en Nijd, Bedroch en Liegen,

 

‘Hebben hier een beter Heer.

 

‘Ach wat leven wy in droeve tyden!

 

‘Trouw' die kentmen nu niet meer.