Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

Lof vande onderlinge gedienstigheyd der menschen.

Stemme: A lieta vita. Tot vrolijck leven.

INdien de menschen, nae lust en wenschen,

[p. 120]

 

 

Sochten hier een vreedsaem rijck:

 

Men sou niet hooren, gramschap of toren,

 

Van ramp of plagen, van droeve dagen,

 

Maer elck een vond sijns gelijck.

 

 

 

2 Wat soud u schaden, dat ghy den quaden

 

Vriendelijck en zedigh groet?

 

Op dat u wercken, hem deden mercken,

 

Dat uwe handel, en vrome wandel,

 

Komen uyt een recht gemoed.

 

 

 

3 Mijn kaers ontsteken, kan niet ontbreken

 

Schoon ick mijn naesten licht:

 

Dat ick hem tooge, vlytelijck pooge,

 

En leyd op wegen, wijse ter degen,

 

En volbrenght der liefden plicht.

 

 

 

4 De siel en sinnen, lieven en minnen,

 

Een oprecht en dienstigh hert:

 

Dat sonder schaden, in raed of daden,

 

Met goe manieren, en re'en kan stieren,

 

Sijnen naesten uyt de smert.

 

 

 

5 Gedienstigheyds zeden, met maet en reden,

 

Maken het verharde sacht:

 

Geen trotse machten, noch wreede krachten,

 

Boeyen noch banden, gloeyende tanden,

 

Hebben een soo grooten kracht.

[p. 121]

 

6 Als de gemoeden, sieden en woeden,

 

Dan 't gedienstigh herte keert,

 

Om te versoeten, en te gemoeten,

 

Dat dese Wolven, en felle golven

 

Zijn met teugels afgeweert.

 

 

 

7 ‘'t Gedienstigh leven, is ons gegeven,

 

‘Tot des naesten hulp en vreughd:

 

‘Om de geschillen, en twist te stillen:

 

‘Om vree te maken, in alle saken,

 

‘En alleen uyt liefd' en deughd.