Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

Strand, Of Visschers leven.

Stemme: Fortuyn eylaes bedroeft, &c.
Kan oock gesongen worden:
Nu leef ick in verdriet, in swaer, &c.

DIe tederlijck gevoed, en sachtjens wort gequeeckt,
En nauwelijcx de handt in 't koude water steeckt,
Die met zatijn en bond, met peerlen en met goud,
Komt proncken als een Bruydt, dees Visscher eens beschout.

[p. 101]

 

Beschout, segh ick, beschout, dees Kinders van de Zee,

 

Die met Neptunus gaen door hagel en door snee:

 

En die het woeste meyr met een gesneden kijl,

 

Gaen kruyssen gins en weer en vliegen als een pijl.

 

 

 

Die op d'asuyre plas met haren ruygen baerd,

 

Soo vrolijck gaen ten dans, en met haer houte paerd,

 

Sich geven in de rey, dat alle Nymphen staen,

 

En sien dees soete vreughd en stoute sprongen aen.

 

 

 

Daer steken sy ter Zee en grypen na de Maen!

 

Dan weer naer Plutoos hol en onder-aerdsche baen.

 

Dan slingert dese schelp en tuymelt hier en daer,

 

Dan speelt de eene golf en schietse d'ander naer.

 

 

 

En even-wel dees Held blijft onvertsaeght en frisch,

 

Hy neuryt en hy singht, en vanghter sijne Disch:

 

Sijn angels en sijn net, sijn dobbers en sijn wand,

 

Die loeren om den buyt te brenghen aen de strand.

 

 

 

Daer komt hy en laveert, en strijckt het zeyltjen neer,

 

Geladen mette vanghst van 't ysselijcke meyr:

 

Met Kabbeljau en Roch, met Pieterman en Bott,

 

Met Schelvisch en met Schol, met Haringh en met Sprott.

 

 

 

Met Wytingh en met Lengh, met Bolck en Makareel,

 

Met Krabben en met Kreeft, met Tongen en Garneel,

 

Met alles wat de Zee uyt haren rijcken schoot,

 

Den Visscher jaeght te moet en in sijn fuycke stoot.

 

 

 

Daer wemelt dan en springht dat goetjen om en om,

 

De Steeman staet en loert, ey 't is soo wellekom!

 

Daer staet een grage maegh en janckt na dese buyt,

 

Jae kost hy met sijn oogh, hy trocker 't Vischjen uyt.

 

 

 

Dan kroontse sijnen disch met aengename rust,

 

Dan valtmen aen de Zoo met sulck een groote lust:

 

Het ooge siet op 't wild, de hand is knap, hy hapt,

 

Elck vreest dat sijn gebuyr den visch heeft op-gesnapt.

 

 

 

Dick om een sobre vanghst, en kleyne winst moet hy

 

Gaen zwerven nacht en dagh in bystre slaverny,

 

En worden van de zee en golven soo bedeckt,

 

Doch hoop van beter vanghst hem weer ter zeewaert treckt.

[p. 102]

 

‘Siet hier een groot verschil, hoe d'een met pijn en zweet,

 

‘En d'ander als een Prins, sijn kost met lusten eet:

 

‘Hoe d'eene slaeft en draeft, en blijft een sober man,

 

‘En is een arme worm die nauwlijcks leven kan.

 

 

 

‘Merckt eens wat danckbaer hert ghy Gode schuldig zijt,

 

‘Die met rust en gemack u huysgesin verblijt:

 

‘En die u segen schept in stilligheyd en vreughd,

 

‘Waer is, waer is de danck voor u ontfangen deughd?