Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
AuteursrechtvrijStemme: De May die-komt ons by seer bly, &c.
ALcione o Coningin!
V hert is heel bevangen van den rouw,
Om dat u Morpheus in u sin,
Gaet storten 't leet van u beminde trouw:
Ghy sucht soo naer en steent,
Om dat ghy niet vereent;
Noch weet waer uwe Koningh blijft:
Hy is in den nood, eylaes! hy is dood,
Wie weet waer hy drijft?
Sy klaeght den Oever van de Zee,
Haer droefheyd en haer over-groote smert:
Hebt deernis o ghy woeste ree?
Sey sy, en troost doch mijn bedroefde hert,
Dat nu met anghst belaen,
Moet in de rouw vergaen.
O AEole sent u gespan,
De Nymphjens gebied, o deerlijck verdriet!
Waer is doch mijn Man?
| |
[pagina 85]
| |
De golfjens sietse klachtigh an,
Die dertel springen aen de barre strand,
O golfjens hier is mijne Man,
Mijn Koningh, en Mijn alderwaerste pand!
Het leven ick veracht,
En doe hier mijne klacht,
Hoe dat mijn ziel na u versucht,
Wegh kroon en mijn staf, ick gae nae mijn graf,
Ick neem aen de vlucht.
Alcion' als een Vinck herschept,
Die jammert vast en vlieght om haren Heer,
Haer wiecxkens sy soo vyrerigh rept,
Sy pickt, sy kust en tjilpt dus heen en weer:
Sy druckt hem aen de wangh,
Sy streeld hem alsoo langh,
Tot hy oock in een Vogel keert.
‘Waer door dat de Min, met hart en met sin,
‘Te recht wordt geleert.
Wanneer de Zee is woest en wilt,
En steygren doet de baren na de locht,
Dan word de storm seer haest gestilt,
En 't onweer word in soete rust gebrocht:
Soo haest dit vluchtigh paer,
Aen d'Over komt te gaer,
Dan is de Hemel self verheughd:
De Son met haer licht, in yder een sticht,
Een lieflijcke vreughd.
‘Leert hier die 's Houlijcx staet aengaet,
‘Hoe dat de Trou bestandigh blijft ter dood,
‘En hoe de storm en twist vergaet,
‘Als Liefd' en Trouw beswijcken in geen nood:
‘De Vreed' haer dan bestraelt,
‘Die uyten Hemel daelt,
‘En mengelt al het suur in 't soet,
‘Wel hem die getrouw, in vreughd of in rouw,
‘Heeft rust in 't gemoed.
|
|