Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

[fol.  C6v]

Weldaet blijft niet ongeloont.

AELianus, een Griecx Schryver, en scherp-sinnig ondersoecker der Nature, heeft boven alle andere de Weldadigheyt door den Storck of Oyevaer willen uytdrucken: want segt hy Hoewel sy door geene wet tot dese deugd der weldaed worden gebonden, so worden sy nochtans door de goedaerdigheyd der nature daer toe gedreven: want sy zyn een spiegel waer na alle kinderen hare Ouderen, die nu onmachtigh en swack zijn, behooren te spysen en te onderhouden. Daer over meest alle Oude de jeughd aenwysen 't exempel deser vogelen, ten eynde een yder sijn plicht betrachtende, van dese dieren de weldaedt sal leeren oeffenen. Aeneas wordt hier over seer gepresen, die synen stock-ouden Vader Anchisen uyt de onuytblusschelijcke Trojaensche vlamme, met groot gevaer synes levens op syne schouderen heeft verlost. Geen minder eere wordt toe-geschreven de Dochter die haren gevangenen Vader met hare borsten lange tijdt heeft onderhouden, die andersins door honger veroordeelt was te moeten sterven. Waer over oock vele oude Koningen de beeldenisse des Oyevaers in hare wapen-ringen hebben doen snyden, ten eynde sy de Gods-dienstigheyd en weldaet een yegelijk souden aenprysen. Daerom voert dese Gods-dienstige Vogel

[fol.  C7r]

een gevlerckte hand na de Sterren, om te bewijsen dat de weldaed nae de Hemel stijght, en van Godt op 't hooghste wordt beloont. Hier over is 't dat Cicero seyd, de Weldadige hand baert Liefde, leeft gerustelijck, en word van alle Menschen bemind, seyd vorder, Indien wy 't gene wy te leen hebben, met voller mate wederom geven, wat sullen wy doen, wanneer wy door weldaed uyt-gedaeght worden? sullen wy de vruchtbare Ackeren niet na volgen, die welcke veel meer geven, alsse hebben ontfangen?

De weldaedt die ghy d'Ouders toont,
Wordt hier en na-maels weer gheloont:
De beesten sullen anders staen,
En klaghen uwe wreedheydt aen.
De Boom van wien ghy zijt gedaelt,
Moet zijn gekoestert en onthaelt:
De bastaert-vrucht word gantsch versmaet,
Van Godt en yder Mensch gehaet.

DE langh-gebeende Storck wordt over al verheven,
En tot een waerdigh beeld der eeren op-gestelt:
Die uyt een trouw gemoed haer Ouders houd in 't leven,
Die nu zijn oud en swack door swarigheyd gevelt.

Hier siedy na 't gestert een hand ten Hemel varen,

Met wiecken die daer snel gaen boven Son en Maen:
Die recht na Godes Throon de Weldaet openbaren,
Die uyt een reyn gemoed sijn Ouders is gedaen.
‘V rijp' en milde gift sal oock ten Hemel vliegen,
‘En zijn van Godes handt gesegent en beloont:
‘Want sijn getrouwe Woord dat kan ons niet beliegen,
‘Vermids de Weldaed is by Godt op 't hooghst gekroont.
‘V overschot besteet aen Ouders, Vrienden, Magen,
‘Of wie de armoe druckt met pijn en met verdriet:
‘Verhoort de droeve sucht, en stelpt de nare klagen,
‘Want die den armen helpt, Gods zegen hy geniet.
‘De vrecke mensch verliest sijn goed'ren in 't versparen.
‘De gever yder helpt en woeckert inden noodt:
‘Sijn heyl vloeyt als een zee, en als de water-baren,
‘En hy geniet sijn loon noch eynd'lijck na de doodt.