Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

[fol.  B3v]

Eere boven al.

Decorum est pro patria morj

GElijck de Sterren aen den Hemel in klaerheyt uyt-blincken, soo steken oock boven andere uyt de dappere daden der beroemde Helden. Marcus Curtius om sijn Vaderland van 't verderf en ondergang te verlossen, springt gewapent met sijn paerd inde solpher-poele, en blijft door syne loffelijcke daet onsterffelijck op aller tongen, gelijck mede Horatius Cocles, Mutius Scevola, en vele andere doen, die ghy by Titum Livium kond lesen. Want voor 't Vader land sijn leven inde waegschael te stellen is loflijck. Daerom seyd Valerius Maximus, dat het even groote deughde is het Vaderland voor te staen, als om een tegenwoordig ongeluck sijn leven te laten. Dese Historie soude geschiedt zijn ontrent 390 jaren na de bouwinge der stadt Romen.

't Is eerlijck dat ick my te pand,
Stel loflijck voor mijn Vader-land,
En waegh dat jongh en edel bloed,
Uyt een op-recht en trouw gemoed:
Mijn deughd sal blincken als de Maen,
En over al ten toone staen,

[fol.  B4r]

 

En soo de Goden geven loon.

 

Verdien ick hier den Lauwer-kroon.

Leeringh eens Christens.

WIe dan voor 's Hemelsch waerheydt sterft,
Voorwaer hy grooter kroon verwerft:
Door Christum, daer hy na verlanght,
Hy 's levens vreughd' en kroon ontfanght.
‘Dus wie sijn leven hier verliest.
‘Behoudt dat, en een beter kiest.

Of d'Edelheydt bestaet in pronckery of kleeren,
Daer van sal dees Romeyn u geven klaer bericht,
Hoe dat een Eed'le Stam verrijst in grooter eeren,
Wanneer sy voor het Landt bewijst haer trouwe plicht.

O brave jonger Held, en vol van hooge sinnen,

Ghy stelt u jonghe lijf en leven inder doodt:
Ghy kond door uwe deughd u vyand overwinnen,
En redden onse staet uyt dees beswaerde nood.

Siet aen dit manlijck hert is gantsch bereyd te sterven,

Om voor 't gemeene best te dempen dese poel,
Want sonder 't edel bloedt soo kanmen niet verwerven
Waer mee dees sulpher wierd gebluscht en syn geswoel.

't Is beter dat hy sterft op d'Altaer der gedachten,

En stelt sijn groote deughd en edelheydt te pandt:
Dan dat hem eene schicht of vuyle stanck verkrachten,
En liet in dit gevaer sijn lieve Vader-Landt.

Hier gaet de Heldt in 't graf en na der Hellen dalen,

En waeght sijn vrome ziel, en sijn getrouwe bloed,
De Goden sullen 't lijf op hare wiecken halen,
En kroonen 't met Laurier voor sijn op-recht gemoed.

‘Wie 't Vaderlandt uyt noodt wil redden van 't verderven,

‘Verkrijght soo grooten lof als oyt de Scepter gaf:
‘Hy gaet op yeders tongh: sijn roem kan niet versterven,
‘Der Helden hooge geest is sijn gewenschte graf.