Mijn tegenstem

Gedichten 1966-1973

[p. 19]

13-14

Vanessa,
Ik zeg: ‘Mijn geloof is mijn woord
De regel, de rekening.’

Ik laat voortbestaan, mijn stem zoekt
Mijn adem en vergetend
Vreest de tijd mijn trouw.
Ik durf de doodslag van de liefde niet meer aan
En staar, in geweten
In pijn en verraad, naar andere twijfels.
Diezelfde wevende liefde
En waas
Van leven en dood.

[p. 20]

 

Vanessa,

 

Dat mijn uitgewoonde lichaam

 

Dit dolle dorp dat huilt en dat juicht,

 

Van klimaat naar klimaat,

 

Uw dwingende goedheid bewaart

 

En nooit of eeuwig mijn daden beheerst.

 

 

 

Mijn honger was als dorst.

 

Ik aarzel, want radeloos denk ik aan u

 

En rot, uiteindelijk rillend, alleen

 

In de onvruchtbare akkers van de ruimte.

 

 

 

Vanessa, onze waarheid in ons samenzijn.

 

In mezelve zag ik mezelve.

 

Ik onderbreek en sterf

 

Niet meer drinkend met de dieven

 

Niet meer denkend na de dood.