Gedichten

[p. 172]

Gouden lokken

Toen sprongen ze los door het stoeien, die dartlende haren
Ik woelde er doorheen met mijn vingers,
Ik warde met woelende vingers.

Toen hingen die lokken mij over de vingers gebogen,
Zoo smijdig en slank als de slangen,
Als trossen goû-regen, in slingers gebogen,
Als stralen der zon, door mijn vingers gevlogen,
Of tusschen de twijgen gevangen.