Gedichten

[p. 102]

LXVII
De burcht in puin

De purpren scheemring houdt de burcht omvangen,

- De glimvlieg glanst in 't mos der muur, en blauwt, -

En met een gloed van liefde op rozewangen,

Schenkt zij den scheidenskus aan 't puin, dat grauwt. -

De krekel sjirpt van weelderig verlangen,

En de echo van het puin, die 't antwoord bauwt,

Noodt den geliefde met die schrille zangen,

Die aanzweeft op een wiek van rossig goud:

En waar, voor eeuwen, ridderzangen klonken,

Staart nù de star der liefde 't zwijgen aan,

En droevig zendt ze uit schemerblauw heur lonken:

En weemoed fluistert zacht door de espenblaên....

De zwerver treurt, in mijmerij verzonken,

Dat het verleden is voorbij-gegaan....