Gedichten

[p. 27]

Mathilde
Een sonnettenkrans in vier boeken

[p. 28]

[p. 29]

Boek I

Zooals eens Dante alleen ter helle inschreed
en statig, stil, tot Maro hem gemoette,

zoo wilde ik door de wereld gaan....

[p. 30]

[p. 31]

I
Aan de sonnetten

Klinkt helder op, gebeeldhouwde sonnetten,

Gij, kindren van de rustige gedachte!

De ware vrijheid luistert naar de wetten:

Hij stelt de wet, die úwe wetten achtte:

Naar eigen hand de vrije taal te zetten,

Is eedle kunst, geen grens, die haar ontkrachtte;

Beperking moet vernuft en vinding wetten;

Tot heerschen is, wie zich beheerscht, bij machte: -

De geest, in enge grenzen ingetogen,

Schijnt krachtig als de popel op te schieten,

En de aard' te boren en den blauwen hoogen:

Een zee van liefde in droppen uit te gieten,

Zacht, éen voor éen - ziedaar mijn heerlijk pogen....

Sonnetten, klinkt! U dichten was genieten. -