't Lof van Cupido

Met verscheyde vrolijcke en minnelijcke deuntjens

[p. 99]

Ballette d' Alckmaer.

Ach een pijn, een overgrote pijn, met een brandende hette,
Voel ick in het binnenste van mijn teer Ionck hart,
Ick en weet, wie dat mijn brant seer heet, sal connen laes beletten,
Als een Nimphe die d'oorsaeck is van mijn smart
En die my aendoet,, dat ick bidden moet
Haer, dat sy mijn sware pijn versoet.

Sult ghy niet, ô aertse Coningin, ô puyc van alle vrouwe

Verhooren my die u ootmoedich nu aenbidt,
En die biedt, aen u ô schoonst der schoon, uyt suyvre liefd' sijn trouwe,
Verhoort het bidden doch van een die voor u sidt,

[p. 100]

 

Met een droef ghelaet,, en van u soeckt baet,

 

En u niet om al de werelt laet.

 

 

 

Al waert dat, my al de groote schadt, van Uroop wirt ghegheven,

 

Met al het Gout dat int westen verborghen leyt,

 

En dat ic gestadich sou daer voor sonder u moeten leven,

 

'k Sweer u schoonst, het sou van my werden ontseyt,

 

Of dat my aenboon,, al de Hemel Goon,

 

Haer Godtheyt voor u mijn schoonst der schoon.

 

 

 

Dat Iupijn, Mars, of de God der wijn, of Phoebus gulde Waghen,

 

My voerder vande Aert tot in de Hemel Sael,

 

Dat Iuno, Minerva, of Venus aen my self quamen vragen

[p. 101]

 

Of ick wilde haer, ick sou haer al te mael,

 

Voor u gheeren niet,, daerom weermin biet

 

My die door u leeft in swaer verdriet.

 

 

 

Laet u hert bewegen door mijn reen, en wilt my weermin toonen,

 

En liefd' my die u liefd', en laet ons zijn vereent,

 

Daer's mijn trou Princes ontfanght van my 'tgeen ick u gheef ô schoone,

 

Ick sweer u 'tgeen ick segh, mijn hart het waerlijc meent,

 

Neemt mijn trouwe aen,, wilt ghy 'tis ghedaen,

 

En ghy sult van my veel deucht ontfaen.

Al met der tijt.