Mengelzangen
(1717)–Andries Pels–
Auteursrechtvrij
[pagina 107]
| |
leeven Is beschreeven, En gebragt wordt
in 't licht.
 | |
2.Van een magtige Haan,
Die in 't Wésten kwam staan,
En wiens kraaijen
Schrik ging zaaijen,
Tót geheel by de maan.
| |
3.In het Noord stondt een Leeuw,
Geen zo groot in een eeuw,
Nóch zo héldig,
Maar gewéldig
Bang voor 't Haanengeschreeuw.
| |
4.Want hy had het getier
Nooit gehoord van dit dier,
| |
[pagina 108]
| |
En hy zucht,
En hy vlugt,
Dan van gints, dan van hier.
| |
5.Tót de Haan op het lést,
Kwam in 't Noord, uit het Wést,
Aangetoogen,
Aangevloogen,
By den Leeuw in zyn nést.
| |
6.Die, gevaarlyk in 't naauw,
En bevreesd voor een kraauw,
In zyn deinzen,
Komt te peinzen
Aan zyn muil, aan zyn klaauw.
| |
7.Draag ik wapens voor niet,
Zégt hy, met hy hem ziet,
Die myn' krachten
Dorst verachten,
Kwam wél eer in 't verdriet.
| |
[pagina 109]
| |
8.Is een Leeuw voor dit beest
Nu in angst, én bevreesd?
Dat 's niet eigen;
Al zyn dreigen
Is maar kraaijen geweest.
| |
9.Met zo grypt hy een' moed,
En hy schérpt, heel verwoed,
Klaauw, én tanden,
De oogen branden
In zyn hoofd, als een gloed.
| |
10.Daar op weet hy den Haan
In zyn' veeren te slaan,
Datze stuiven
Uit zyn kluiven,
Eer hy half heeft gedaan.
| |
11.'t Beest, wél eer paars, én gram,
Wordt nu bleek om zyn' kam,
Uit bevreesdheid,
En bedeesdheid:
Want het is hallef lam.
| |
[pagina 110]
| |
12.Hy misdankt hem den koop,
En hy stélt al zyn' hoop,
Als de veugels,
In zyn' vleugels,
En hy tydt op den loop.
| |
13.Maar de Leeuw alzo dra
Loopt den Haan achter naa,
Die onze oogen
Is ontvloogen,
Vol van spyt, en van schaâ.
| |
14.Het neemt alles een' draai;
Die den Leeuw door gekraai,
Wou doen duchten,
Moet zelf vlugten,
Komt dat Haanneef niet fraai?
| |
15.Haanneef, 't is nu verbród;
Zyt gy bang voor meêr spót,
Gaa u wénnen
By uw' hénnen,
En wees baas in uw kót.
| |
[pagina 111]
| |
16.Of de Leeuw, dien gy dul
Hébt gemaakt, als een bul,
Zal u ruinen,
En kapuinen,
Maakt gy hem wéêr wat spul.
|
|
