Mengelzangen

[Silvia, de herderinne]

1.

Sil-vi-a, de Hérderinne, Gaat al

[p. 13]

 

klaagend' door het woud, Ach! ik

 

brand, ik brand van binne, En myn

 

Minnaar is zo koud. Ach, ik stérf, ik

 

stérf, van Minne, Daar hy my zyn

 

gunst onthoudt.

2.

Mogt ik hém maar éénmaal spreeken

Dat hy my maar ééns bezócht,
Of gaf hy my eenig téken
Dat hy somtyds om my dócht,
Dan zou my het hart niet breeken,
Als ik daar op hoopen mogt.

[p. 14]

3.

Maar myn kérmen, nóch myn klaagen

Gaat den wreedaard niet aan 't hért;
Alle duldelooze plaagen,
Alle lydelooze smért
Moet myn bange ziel verdraagen,
Schoon hy niet bewoogen wérdt.