Elfde tooneel.
THYL, alleen.
Daer ben ik dan geheel alleen aen myne listenverzinning overgelaten. Myn ontwerp is goed, en ik twyfel niet of het zal gelukken. - Laet zien... is er hier niets dat my nog kan behulpzaem zyn?...
(Hy beziet de tafel.)
Wel! waerom niet? men kan zich zoo wel eene blauwe scheen vallen als loopen, al was het maer een gekneusden neus.... Kom wie weet waer voor het goed is.
(Hy haelt eene zaeg en zaegt de pooten van de werktafel half door.)
Daer... die er nu op kruipt zal een kiwigen kruissprong maken. - Kwam de baes nu maer t'huis!... Hy kan niet lang meer wegblyven... Volbrengen wy intusschen wat hy ons geboden heeft,
(Hy neemt den rok.)
‘Zet de kraeg daer rap boven op, zeide hy; ik beb den rok binnen twee uren noodig.’ Hy zal niet kunnen zeggen dat ik zyne daghuer gestolen heb, want ik vraeg slechts een paer minuten om de kraeg er fiks boven op te zetten.
(Hy neemt den kapstok, hangt er den fluweelen rok aen en zet de kraeg er zoo hoog mogelyk boven op.)
Daer... ik hoop dat ze er op staet. Is een. - Nu de mouwen... waer zyn de mouwen? ha! hier... een... en dat is twee. Dit moet ik dus daer in gooijen. Nu dat gaet er op los... 't zal myne schuld niet zyn zoo ze niet willen vasthouden.
Eerste couplet.
N.o 12. stemme: zing, spring.
'k Gooi, 'k gooi maer lustig toe;
Het zal my niet vervelen.
'k Gooi, 'k gooi maer lustig toe,
Auteursrechtvrij