Keizer Karel en de Berchemsche boer
(1850)–Hippoliet van Peene–
Auteursrechtvrij
[pagina 36]
| |
Eerste tooneel.MARIA, DE KEIZER.
de keizer.
Ja, waerde zuster! zulk avontuer is my gisteravond voorgevallen. Ik zal in lang 't drollige gezegde van den boer niet vergeten.
maria.
Ik moet er nog om lachen, sire. Maer hoe zyt gy van den boer gescheiden?
de keizer.
Ik heb myn incognito tot het laetste toe weten te behouden. Na dat hy ons op den regten weg had gezet, omtrent eene halve myl van de hut waer ik hem gevonden had, bedankte ik hem hartelyk en duwde hem een carolus in de hand, waermede de boer vrolyk optrok.
maria.
Ik verbeeld my uwen zonderlingen toestand in 't midden van die grove kinkels. Maer hoe is 't mogelyk dat een vorst gelyk gy....
de keizer.
Wat wilt gy, Maria?... Dat leven van avonturen behaegt my.... Het is geschikt om het verdriet, welk | |
[pagina 37]
| |
ik aen het hof vind, te verdryven en my ondertusschen eenige aengename oogenblikken te doen overbrengen. Want, geloof my, lieve zuster! het vermaek, welk men onder 't volk vindt, overtreft al wat ons het hof, met zyne pligtplegingen en zyne vervelende styfheid, kan opleveren. Gy moet er getuige van geweest zyn, gelyk ik, om u daervan een denkbeeld te kunnen vormen.
maria.
Ik moet u openhartiglyk bekennen dat ik nooit de gelegenheid gevonden heb om dit gemeene genoegen te kunnen smaken.
de keizer.
Ook ben ik liefhebber van onbekend in de hut der landlieden te dringen, niet alleenlyk in hope van er eenig vermaek te vinden, maer ook in de zekerkeid van er altyd voordeel uittetrekken. 't Is dáér, waer men best het volkskarakter leert kennen, de gevoelens zyner onderdanen kan peilen; en meermaels heb ik, door dit middel, misbruiken weten te herstellen, welke misschien anders eeuwig aen myne aendacht zouden ontsnapt zyn.
maria.
Uwe majesteit is dus nog niet voornemens aen al die kluchtpartytjes vaerwel te zeggen?
de keizer.
Neen, Maria, min dan ooit.... want ik leg nooit den mantel van 't incognito af, zonder eene goede daed verricht of eene goede les ontvangen te hebben. En zie, hoe plomb hy ook zyn moge, heeft de boer van gisteravond my doen verstaen dat er zekere lasten op den landzaet drukken, welke het myne pligt is te verzachten. | |
[pagina 38]
| |
maria.
Ondertusschen ben ik nieuwsgierig om dezen wyzen raedgever eens te zien.... Gy hebt my gezegd, sire, dat gy hem in 't hof ontboden hadt?
de keizer.
Ja, ik wil hem doen zien dat ik niet ondankbaer ben voor het mael, welk hy my zoo gulhartiglyk geschonken heeft. Maer voor eerst wil ik my een oogenblik vermaken. Ik heb bevolen dat hy zyne dochter, een lief achttienjarig meisje, en een jongeling, naer ik vermoed haer minnaer, moest medegeleiden.... ik wil iets voor beiden doen, en willen zy trouwen, dan zal ik het meisje een bruidschat schenken.
maria,
glimlachende.
Daeraen herken ik u, sire! Wanneer het er op aenkomt de beschermer der schoone kunne te worden of jonge meisjes te begiftigen, zult gy altyd de eerste held van 't land zyn, zoo als gy overigens ook zyt.
de keizer.
Zeer lief, Maria! ... 't Is waer, ik heb altyd een zwak voor de schoonen gehad, en dit meisje is zeker myne aendacht niet onwaerdig. N.r 12. Stemme van Aristippe.
Ja, zuster lief! 'k gevoele my ontvonken,
En 'k blake weêr van teêre minnegloed,
Als ik maer eens zoetminnend mag belonken
Een mooije meid die 't harte kloppen doet.
En vloeit het bloed reeds trager door myn ader?
Moet ik dan vliên 't vermaek waer het zich biedt?
Neen, 'k ben ook kind van onzen eersten vader.
Een keizers kroon belet de liefde niet. (Bis.)
| |
[pagina 39]
| |
maria.
Wel, 't zy zoo, sire! Nu brand ik van ongeduld om die uitgelezene schoonheid te mogen bewonderen.
de keizer.
Myn grootste vermaek zal zyn van den boer te zien staen gapen, als hy my herkennen zal voor dengenen dien hy, op zulke drollige wyze, de lanteren in de hand heeft gestoken. Maer zy kunnen niet lang meer vertoeven. (Roepende.) Hola! iemand! (Een deurwachter verschynt.) Zoodra de berchemsche boer met zyne famielje aengekomen is, breng hem in deze zael, en dat zy hier op my wachten. (De deurwachter buigt zich en vertrekt.) Maria, middelerwyl wenschte ik wel eenige onderrichtingen van u te bekomen nopens de zaken van Gent. Gy, als gouvernante der Nederlanden, zult my het best de verklaringen, welke ik verlang, kunnen geven. Daerenboven heb ik nog eenige bevelen te onderteekenen. Kom, wy zullen weldra den boer komen vinden, want ik wil uwe nieuwsgierigheid niet teleur stellen.
(Hy biedt haer de hand; zy vertrekken.)
| |
Tweede tooneel.PIETER, LYSJE, FRANS, voorgegaen door een Deurwachter.
(Pieter heeft zyne dochter by de hand, welke hy schynt voorttetrekken; Lysje geeft de hand aen Frans, die geheel van achter komt. Zy schynen alles met verbaesdheid te bewonderen.)
lysje.
O vader! wat is dat hier mooi! ik durf bykans geen voet verzetten.
pieter.
Ja, ja! 't is hier wat beter dan tot onzent. | |
[pagina 40]
| |
de deurwachter.
Hier is de zael, waer gy een oogenblik zult wachten tot de komst van Zyne Majesteit.
pieter.
Zyne Majesteit wie?
de deurwachter.
Zyne Majesteit de keizer.
pieter.
Ha! keizer Karel! ... Kameraed! weet gy wat hy van ons moet hebben?
de deurwachter.
Zyne Majesteit?
pieter.
Keizer Karel, ja.
de deurwachter.
Neen, man.
pieter.
En ik ook niet, of 'k laet my, selderment! ...
lysje.
Vloek toch zoo niet, vader!
pieter.
Ha, ja! 't is waer, de keizers vloeken ook niet.... En ik, die dezen morgen van verbaesdheid myne kanne bier heb laten staen; den eersten keer van myn leven.... ik heb eenen dorst van den duivel.... (Tegen den deurwachter die meint te vertrekken.) Hola! he! kameraed deurwachter! wees zoo goed, hael my hiernevens eene kanne koekelbergsche, want ik stik van den dorst.
de deurwachter.
Dat is verboden. | |
[pagina 41]
| |
pieter.
Ha! dat is verboden! ... dat maekt een onderscheid; dan ga ik maer zelf. Lysje en Frans, gy zult hier blyven... Mynheer de deurwachter, heb de goedheid eens op het venster te komen kloppen als de keizer sprekelyk is; ik zal hiernevens zyn, in den Gulden-Leeuw. Ha! het is verboden!
de deurwachter.
Myne bevelen luiden dat gy hier zult blyven.
pieter.
't Is te zeggen dat wy hier gevangen zyn.... Maer wacht eens, dat zal zoo in klappen niet afloopen.... Dat spel begint my te vervelen.... dat begint my te vervelen, zeg ik u; en ik wil eindelyk weten wat misdaed wy begaen hebben, waerom wy hier moeten komen.
de deurwachter.
Men zal het u zeggen.
pieter.
Dat zyn geene redenen.
lysje.
Maer, vader, bedaer u....
frans.
Ja, baes, bedaer u....
pieter.
Alle duivels! ...
lysje.
Ach! vloek toch zoo niet in het paleis van den keizer.
pieter.
't Is waer, ik mag niet vloeken; maer, voor den bliksem! ... | |
[pagina 42]
| |
lysje,
de hand op haer vaders mond leggende.
Nog al! ...
pieter.
Ik zwyg. (Hy knort binnen 's monds en haelt een vuerslag uit den zak, waerop hy begint vuer te slaen.) Ondertusschen zal ik myne pyp ontsteken.Ga naar voetnoot*
de deurwachter.
Wat gaet gy doen?
pieter.
Gy ziet het wel, rooken!
de deurwachter.
Meint gy dat gy hier in de herberg zyt?
pieter.
Gave het de hemel!
de deurwachter.
Vriend, het is verboden te rooken.
pieter.
Ook al? maer alles is hier dan verboden, saperl.... (Hy houdt zich schielyk in.) Ha! 't is waer, ik mag niet vloeken in het paleis van den keizer. In Gods naem! dan zal ik maer eene pruim tabak pakken. (Hy snydt een stuk van zyne tabaksrol.)
de deurwachter.
Ik ga uwe komst aen Zyne Majesteit bekend maken.
pieter.
Dat is beter! - He! kameraed! zeg aen keizer Karel dat ik niet veel tyds te verliezen heb, en hy zich derhalve een beetje zou willen spoeden. | |
[pagina 43]
| |
de deurwachter,
vertrekkende.
Zyt gerust.
pieter,
achter hem roepende.
Zeg hem dat baes Kneef naer my wacht... Gy kent baes Kneef? den weerd uit den Ossekop.... Zeg hem dat ik hem myne vette koe verkocht heb, en dat ik volstrekt moet t' huis zyn. | |
Derde tooneel.PIETER, LYSJE, FRANS.
frans,
zuchtend.
Ja! gave God dat wy er vandaeg konden komen!
lysje.
Wie weet of zy ons voor geheel ons leven hier niet zullen gevangen houden!
frans.
Ja, ja, Lysje, wie weet! ... En nu dat ons huwelyk zoo ver gevoorderd was.... 't is om ervan te sterven.
pieter,
by zich-zelven.
Ik laet my vierendeelen als ik er dag in zien! (Luid.) Zeg eens, Lysje, wat dunkt u van dat spel? kunt gy vermoeden waerom wy hier zyn?
lysje.
Ik zoo min als gy, vader.
pieter.
En gy, Frans?
frans.
Ik kan er niet wys uit worden, baes.... Daer moet echter eene groote zaek achter schuilen; want, belet eens: zy brengen ons hier onder 't geleide van ge- | |
[pagina 44]
| |
wapende mannen, sluiten ons in deze kamer op, en als wy vragen, waerom men ons aldus behandelt, antwoordt men ons: men zal het u zeggen.
pieter.
Ondertusschen hebben wy hier fraei te staen schilderen.... En had ik maer zoo geenen dorst! ...
frans,
een appel uit den zak halende.
Kan ik u dienst doen met eenen appel?
pieter.
Loop naer den duivel met uwen appel!
frans.
Wel, een appelken tegen den dorst kan geen kwaed.
pieter.
Zwyg, zeg ik u, het is afschrikkelyk! (Hy laet zich in eenen armstoel vallen.)
lysje.
Vader! vader! zie toch wat ge doet!
pieter.
Bah! die stoelen zyn niet gemaekt om ledig te staen.
lysje.
Indien de keizer eens binnen kwam....
pieter.
Keizer Karel! Bah! de poortier heeft niet gezegd dat 't verboden was te zitten.
lysje.
Gy hebt gelyk.... en dewyl het zoo is, moet ik ook eens in myn leven gevoelen hoe de ryken zitten. (Zy zet zich in eenen armstoel.)
frans.
En ik vandegelyke. - Hoep! 't is gelyk op eene | |
[pagina 45]
| |
springveêr; hoep! hoep! he! duivekaters! dat is grappig!
lysje,
opstaende en rondziende.
Men moet toch bekennen dat de grooten gelukkig zyn.... Er ontbreekt hier niets, terwyl dat er by ons.... (Frans begint zyn appel te schellen, werpt de schellen op den grond, en zit met de voeten op de sporten van den stoel.)
pieter.
Nog min ontbreekt, want wy hebben bier, en hier stik ik van den dorst.
frans,
met den mond vol.
Ik, ik benyde 't geluk der grooten niet.... en zy zouden my willen de plaets van keizer geven, 'k geloof dat ik zou weigeren.... Lysje, kan ik u dienst doen? (Hy biedt haer een stuk appel op den punt van zyn mes.)
lysje.
O myn hemeltje! daer hangt een spiegel, wel zoo groot als ik. Dat moet grappig zyn om u daerin te spiegelen, ik die t' huis maer eentje heb, myne hand groot... Ik moet my eens van onder tot boven zien... (Zy spiegelt zich.) Kyk! kyk! .... drommels! wat dunkt je?
N.r 13. Stemme van Fra-Diavolo.
Ik heb noch kant, noch schoone kleêren,
Gelyk de dames uit de stad;
Ik zie my door geen grooten eeren,
Maer men bekoort wel zonder dat.
(Zy spiegelt zich.)
O ja, voorwaer, voor een boerinne
Is deze tailje al snel en fyn;
Daer zyn er veel, naer ik bezinne,
By wie zy welkom zoude zyn. (Bis.)
| |
[pagina 46]
| |
frans,
die gedurende het voorgaende in overlegging zat, springt ylings op.
Poef! daer heb ik het beet!
lysje.
Wat! weer de kramp in uw been?
frans.
Neen, de reden waerom wy hier zyn.
pieter.
Laet hooren?
frans,
geheimzinnig.
Gy weet, gisteravond, als wy aen tafel zaten....
pieter.
Welnu?
frans.
Welnu, herinnert gy u niet wie er aen de deur is komen kloppen?
pieter.
Selderment! dry heeren.
lysje.
Welke ik zelve heb ingelaten.
pieter.
En waervan er zelfs een met ons is blyven eten.
frans.
Welnu, daer hebt gy het fyn van de misse.
pieter.
Domoor!
frans.
Ja, baes, Frans is dom, maer nog zoo dom niet als zyn hoedje staet. Herinnert gy u niet dat gy my naer den kelder gezonden hebt? | |
[pagina 47]
| |
pieter.
Ik herinner my ook dat gy maer een half uer nadien zyt teruggekomen.
frans.
Wy zullen dat potje gedekt laten, baes!.. Waervan spraekt gy, toen gy my heên zondt?...
pieter.
Denkelyk over weêr en wind. Waer wilt gy heên?
frans.
Spraekt gy niet van den keizer?
pieter.
't Is wel mogelyk.
frans.
Gingt gy hem geen historietje vertellen van een zeker Grietje Van Gest?
pieter.
't Is waer; maer wat betrek....
frans.
Indien die heer eens een uitzendeling van den keizer ware geweest?
pieter.
Van den keizer? Dat is onmogelyk.
frans.
't Is mogelyk dat het onmogelyk is, baes; maer alles is mogelyk, uitgezonderd 't onmogelyke.
lysje.
God! het ware met ons gedaen!
pieter.
Ta! ta! ta! ... En ook wat heb ik gezegd dat de keizer niet had mogen hooren? Al wat ik gezegd heb is de waerheid; dus.... | |
[pagina 48]
| |
frans.
Dat is al wel; maer de waerheid dient niet altyd gezegd te zyn.
pieter.
Ik ben regt voor de vuist; ik zeg wat ik denk.
frans.
En ik zeg dat die heer al of gedeeltelyk oorzaek is dat wy hier zitten te koekeloeren.
lysje.
Hoe meer ik 't overlegge, hoe meer ik van Frans gevoelen worde. Die sombre houding by het intreden, die heimelyke wyze opwelke hy zyne gezellen heên zondt.... dit alles is niet natuerlyk, en ik weet waerlyk niet meer wat daervan te denken.
pieter.
Kom, daer krygt zy nu ook den argwaen op den nek..... Nogthans, iets dat my verwondert, is dat hy den keizer zocht te verschoonen; en als ik hem zeî dat het niet geoorloofd was zulke hooge lasten op den landzaet te heffen....
frans.
Kom, wy zyn er aen! ...
pieter.
Scheen hy my t'eenemael te veranderen, en bleef in bedenking verslagen staen.
lysje.
Welnu, ik ben nog wel van gedachte dat het de keizer in persoon zal geweest zyn.... Het ware den eersten keer niet dat hy onbekend in de hut der landlieden zou dringen.
frans.
Dan zyn wy niet wit. Begint dan maer spoedig uw testament te maken. | |
[pagina 49]
| |
pieter.
Het ergste dat er van komen kan is de galg.
frans.
Het is gelyk, baes! het is toch heel verdrietig van te moeten opgehangen worden op 't punt van te gaen trouwen..... Kyk! ik geloof dat ik het nooit zal overleven.... Myn arm Lysje!
lysje.
Myn arme Frans!
frans.
Ik ben reeds half dood van angst; wat zal het dan zyn als wy opgehangen zyn?
pieter.
Gy zult dan geheel dood zyn; dat is al 't verschil.
frans.
En ik die zoo gaerne lang zou geleefd hebben!.. Ge moet regt ongelukkig zyn, he? Dat myne moeder my nu nog komt wysmaken dat ik met eenen helm geboren ben! ... Ik zou wel moeten gelooven dat het met een strop is geweest. (Hy begint luidskeels te weenen.) Hi! hi! hi! ik zou er myne oogen voor uitkryten.
lysje.
Maer zwyg toch! iemand nadert.
pieter.
Eindelyk! - Als 't waer is dat lang op zich doen wachten ryk is, dan zou ik, by myne ziel! in dezes schoenen willen zitten. | |
[pagina 50]
| |
Vierde tooneel.De vorigen, een Deurwachter.
de deurwachter.
Zyne Majesteit de keizer! (Af.)
(Zy maken alle dry eene beweging; Frans vlucht achter Lysje.)
| |
Vyfde en laetste tooneel.MARIA, DE KEIZER, PIETER, LYSJE, FRANS.
de keizer,
op eenen strengen toon.
Treed nader. - Hoe is uw naem?
pieter,
met zynen hoed in de hand, welken hy tot nu toe op het hoofd had gehouden, en zonder den keizer te bezien.
Keizer Ka... (Lysje trekt hem by zyn jas.) Hoe moet ik hem dan titeleren?
lysje,
zacht.
Sire!
pieter,
even.
Ha! (Luid.) Sire keizer! ... (Zacht tegen zyne dochter.) Moet er Karel by zyn?
lysje,
even.
Neen.
pieter,
luid.
Sire keizer! myn naem is Pieter-Franciscus Van Eeken, gewonnen en geboren te Schaerbeke, 't vaderland der berkenbezems en der grootste en schoonste ezels van ons land, en thans woonachtig te Berchem, de eerste hofsteê als gy uit den Dubbelen-Arend komt, de linker hand af, gy loopt er regt in. (Tegen Lysje.) 't Is goed, he?
| |
[pagina 51]
| |
lysje.
Ja, ja!
de keizer,
zacht tegen Maria, die zich niet kan houden van lachen.
Maria, wy zyn nog aen 't einde niet.
maria.
Ik kan het vermoeden, sire!
de keizer.
Van Eeken! hebt gy gisteren niet dry heeren in uwe hut ontvangen?
pieter,
verwonderd.
Hoe! ...
frans,
ter zyde.
Ei! ei! ei! ik zal er van sterven, dat is zeker.
lysje.
Maer stil toch, in 's hemels naem!
de keizer.
Antwoord dan?
pieter.
Sire keizer! als ik u de waerheid moet zeggen, ja.
de keizer.
Zyn zy alle dry in uwe hut gebleven?
de keizer.
Neen, sire keizer, de eene heeft de twee anderen heen gezonden en is alleen gebleven.
de keizer.
En wat is hy daer blyven doen?
pieter.
Wel! hy heeft een stuk ham met ons geëten... en...
de keizer.
Maer waerover werd er gedurende dien tyd gesproken? | |
[pagina 52]
| |
frans.
Myne beenen buigen onder myn lyf.... Ik ga in onmagt vallen. (Hy zakt op de kniën.)
lysje,
Frans stootende.
Nog al!
pieter.
Waerover er gesproken werd? Zeker over den slechten tyd of iets dergelyks....
frans,
ter zyde.
Daer loopt hy den wolf in den schoot.
de keizer.
Van Eeken! hebt gy van den keizer niet gesproken?
lysje.
God!
frans,
ter zyde, een paternoster uit den zak halende.
Het is met ons gedaen!
pieter.
Sire keizer! het is wel mogelyk; te meer dat alle monden van hem vol zyn. (Ter zyde.) Het was een spioen.
de keizer.
Ik weet dat gy de vermetelheid zoo verre gedreven hebt van 's keizers gedrag bitterlyk te durven laken... Met de grootste verontwaerdiging heb ik zulks vernomen, en 't is daerom dat ik bevolen heb u alle dry alhier te geleiden.
lysje,
weenend.
O myn vader!
frans,
even.
O heilige Franciscus Xaverius! sta my by!
pieter.
Sire! ik kan u verzekeren.... | |
[pagina 53]
| |
de keizer.
Verzeker niets, Van Eeken! Nu dít is eene misdaed van gekwetste majesteit, welke doorgaens met den kop wordt gestraft.
lysje,
smeekend.
Genade, sire!
frans,
ter zyde.
O myn patroon! als gy ons daeruit kunt redden, dan zyt gy zeker een groote heilige!
pieter.
Dergelyke misdaed, sire! heb ik nooit begaen, en tot proef ben ik bereid in uwe tegenwoordigheid te herhalen al wat ik gisteravond aen den spioen heb kunnen zeggen. Roep hem, en ik daeg hem uit myne woorden te durven logenstraffen.
de keizer.
Gy zoudt hem dan niet vreezen?
pieter.
Neen, sire!
de keizer,
van toon veranderende.
Welnu, hy staet voor u.... Bekyk hem eens, Van Ecken!
pieter.
Hemel! die stem, die gelaetstrekken.... ik bedrieg my niet, het was de keizer zelf.
lysje.
Barmhartige hemel!
frans,
ter zyde.
Dat rostharig gezicht stond my voor, maer ik kost het niet t' huis wyzen.
de keizer.
Pieter, herkent gy Karel nog? | |
[pagina 54]
| |
pieter,
zyne tegenwoordigheid van geest hervattende.
Sire! ik was niet waerdig dat gy kwaemt schuilen onder myn dak, maer spreek alleenlyk een woord, en.... ik zal voor eeuwig op myn gemak leven.
frans,
ter zyde.
De slimmaert heeft dat uit zynen katekismus gehaeld.
de keizer.
Welaen, stel u allen gerust; ik had nooit de gedachte van u eenig leed te doen.
frans,
schielyk opstaende.
Wat hoor ik!
pieter.
Ach! sire! zoo veel goedheid....
de keizer.
Laet af! gy zyt wel zoo goed geweest van my aen uwe tafel te noodigen.
pieter.
Sire! ik hoop dat gy myn vrypostig spreken zult vergeven.... het is myne schuld niet, ik ben aldus gemaekt; al wat ik op de tong heb moet er af.
de keizer.
Iedereen heeft zyne gebreken.... gy hebt het my nog gisteravond gezegd.
pieter.
Ach! sire! ...
de keizer.
Pieter! ik heb u hier ontboden, niet alleenlyk om het vermaek te hebben van u te zien, maer ook om u te beloonen over uwe goede lessen; ik laet u de keus der belooning over. | |
[pagina 55]
| |
frans,
ter zyde.
Jongens! wat zou ik kiezen!
pieter.
Sire! gy weet waerover ik u geklaegd heb.
de keizer.
Welnu, voortaen zult gy, voor uw leven lang, vry zyn van al hoegenaemde lasten, 't zy op eetwaren, 't zy op drank.
pieter.
Ach! sire! op drank byzonderlyk.... vergeet dit toch niet.
de keizer.
Bovendien sta ik u eene jaerwedde van twee honderd carolussen toe, en schenk uwe dochter eene goede huwelyksgifte.
lysje.
Dank u, majesteit!
frans.
Bravo! en als het de baes wil toestaen, dan geven wy den ploeg den schup, en regten met de huwelyksgifte eene schoone herberg op.
pieter.
Goed zoo, jongen! gy neemt my by myn zwak, ik zal uw tapper zyn.
frans.
Dat blyft gezegd.
de keizer.
En voor uitsteekberd zult gy nemen: Karel, houd de lanteren, ik moet....
pieter.
Ha! sire! | |
[pagina 56]
| |
frans.
Hoe! wat beteekent dat? wat zal dat voor een uitsteekberd zyn?
pieter.
Ik zal u dat t' huis zeggen.
de keizer.
Vergeet niet, lief kind, dat gy my gezegd hebt: ‘Mynheer, als gy nog langs hier komt, vergeet onze hoeve niet; vraeg maer naer Pieter Van Eeken....’ Maer ditmael zal het naer de aenvallige waerdin zyn.
frans.
De waerdin Lysje de Gans. (Ter zyde.) 't Is goed te weten, ik zal haer weinig alleen laten.
Slotkoor.
N.r 14. Stemme van den zangzieken Kleêrmaker.
Wat heil is ons beschoren!
Wat vorst ons toegedaen!
Zyn roem zal eeuwig gloren,
Zyn naem zal nooit vergaen!
EINDE.
|
|