Limburgse vastelaovend-leedjes
(1974)–Bertha Paulissen-Willen–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 118]
| |
 DE PUINEBRÖK
| |
[pagina 119]
| |
 | |
De puinebrökTeks en meziek: Medam Hanssen Eeder stad hiet ei monument
Det steit op hook of plein
Wai hoove dao veur net trûk te staon
Wai hubbe auch zoe ein.
Et is neet mechtig en neet groets
mer get sjoeners zoegste noets
Refrein:
Puinebrök ich zal dich noets vergaeite
Puinebrök, det moogste rustig weite
Bie windj en wair waas ich dao gair
En stong op ei heukse of zaat in et graas
Met ei maidje, dat ‘mien leefste’ waas....
En hub um dao werm aan mien hert gedruktj.
Aan de puinebrök.
Bie de brök waas oos Eurostrandj
wai zwomme dao op zandj,
wai zoege dao veul bloete bein
van minse groet en klein
Dao woere toen gein miniruk
Toch zaag men vleis met dikke bruk... Puinebrök
Refrein:
Bie die brök hubbe wai gevestj
Op zandjkrak en op snook,
Wai pakdje rutse mèt de henj
En baars met sjerpe tenj!
Van Vader möst dat in de pan...
Onger et sjrabbe zong hai dan:
Refrein:
Vierde couplet zie volgende paginaaant.
|
|