Princeliicke deuiisen
(1615)–Claude Paradin, Gabriel Simeon– Auteursrechtvrij
[pagina 31]
| |
Sij keert nochtans weer om, en neemt den ouden schijn:
Want heuren vollen glans en can sij niet verlangen.
Veel Alexander staert en connen oock niet rusten,
En wouden t'Eerdtrijck gantsch wel onder heur gebringen:
Maer laes sij comen self eer t'onder, door heur lusten:
Meer dan de Maen verkeert, verkeeren d'eertsche dingen.
Het woort oft Deuijs vanden teghenwoordigen Alder Christelicksten veelverwinnenden Coninck Heinrick den tweeden van dien naem, is de wassende Maen. Bijnae op alle plaetsen vande Heylighe Schrift, daer de Maen vermaent wort, daer bedietse de Kerck. Waer mede oock over een comt tgene dat Paulus Emilius verhaelt vanden Paus Calixtus den tweeden van dien naeme (die te voren Guido hiet, ende was den sone van Willem Grave van Bourgonnien:) den welcken des nachts eer dat hij Paus gecoren was, in sijnen droom docht een iong kint te sien, dat hem een Mane brogt, ende in sijnen schoot sette. Ten anderen soo is de Maen ooc verscheyden veranderingen onderworpen, als nu als dan wassende ende brekende oft afgaende: ende voorwaer dusdanich is de Strijdende oft Crijgvoerende Christen Kercke oock: de welcke niet seer lang in eenen stant blijven en can: want allegang wort sij onderhouden, gesteunt ende beschermt van de Catholijcke Princen: ende dan terstont wederom sterckelijck vervolgt ende aengevochten van de Tyrannen ende Ketters: Soo datse altijts eenen gedurigen strijt heeft. Aende welcke | |
[pagina 32]
| |
nochtans dese Conincklicke machtige Maiesteyt, dat is den Coninck van Vranckrijck, als eersten ende oudsten Soon van de Kercke, belooft sijn beschermende hant te houden: ter tijt toe datse gebrocht sal worden alom onder eenen Godt, eenen Coninck, ende eene Wet: ende datmen sien sal de volheyt ende rondicheyt van heur schaepskoye (dat is de Versameling van het gantsche Christelicke Vee) gehoedt ende geleydt werden door eenen ende eenigen oppersten Herder. |
|