Princelijcke deuijsen
(1563)–Claude Paradin, Gabriel Simeon– Auteursrechtvrij
[Folio 80r]
| |
Seruitus libera.Door die straffe wet van Moyses, als een slaue voldaen hadde den tijt die hemGa naar margenoot+ gestelt was om te dienen, soo hadde hy zijnen kuer oft van vry te gaen, oft van altijts te blijuen dienende zijnen heere, ist dat hem beliefde. Ende kiesende te blijuen dienende zijne heere, soo stack hem zijn meester met een elsene door die oore. Ende sulcken was eenen gewilligen dienst geheeten. Alsulcx moet ooc wesen den dienst van een goet Christen, vry dienaer na de wet van gracie: ende presenteren Godt zijn ore, om dat hem soude belieuen die bequaem te maken, om te mogen verstaen zijn heylige geboden: twelcke de meeste gracie is die een | |
[Folio 80v]
| |
mensche soude mogen ontfangen, de welcke die Conincklicke Prophete Dauid schijntGa naar margenoot+ te segghen dat hijse ontfanghen hadde, by dese woorden: Aures autem perforasti mihi. Dat is te seggen, Mijn oren Heere hebt ghy my duersteken. Sommigen nemen dese passagie van Moyses anders, seggende dat sulcken gewilligen dienst is vande slauen. de welcke zijn dienende die eertsche ende wereltlicke saken, hem seluen niet willende (iae int eynde van haerlieder leuen) daer af trecken, om te comen tot die gheestelicke vryheyt, welcke den dienst is in Christo Iesu. Der welcker ore tot een teeken van een eewighe inobedience daeromme oock gheteekent blijft. |
|