Princelijcke deuijsen
(1563)–Claude Paradin, Gabriel Simeon–
Auteursrechtvrij
[Folio 56r]
| |
[Folio 56v]
| |
Valentine van Milaen Hertoghinne van Orleans heeft ghehadt op eenen tijdt groote oorsake om de reste van haer leuen met weenen ende in droefheyt ouer te bringhen: want op deen sijde soo sloot haer bycans het herte van droefheyt om de wreede moort die haren man Hertoghe Lowijs, broeder vanden Coninck Caerle die seste aenghedaen was: ende op dander sijde, om tgroot verdriet dat sy sach aenden Coninck Caerle, de welcke tot grooten achterdeel vanden lande, seer dicwils beuaen wesende van sijnder siecten daer wy voren af mencie ghemaect hebben, niemant ter werelt, iae niet selfs de Conighinne, en kende dan alleene dese Hertoghinne Valentine, die hy heetende was sijn schoon suster. Waer door den ghemeynen roep was, dat die Hertoghe van Milanen Vader van dese Valentine, den Coninck hadde doen betooueren. Twelcke dese arme Hertoghinne een groot lijden ende verdriet was. Soo datse voor alle haren troost ende solaes in haer suchten ende weenen, quam te nemen voor haer Deuijse het bespoy vat met die letter S. daer bouen op: ende dat, naer dat ick meene, tot een teeken, que Seule Souuent Se Soucioit & suspiroit, dat is te segghen, datse dicwils alleen seer suchte ende bedroeft | |
[Folio 57r]
| |
was, voeghende daer by dese woorden: Riens ne m'est plus/ Plus ne m'est riens. in een rolleken, alsmen op diuersche plaetsen mach sien staen inde Minrebroeders kercke te Blois, insghelijcx inde Capelle vande voorseyde Hertoghinne daer sy begrauen leyt in een metalen tomme, als oock ouer al voor de Choor vande selue kercke. |
|
