Het land der willekeurigen (onder pseudoniem J.A. Schasz)

Een en veertigste hoofdstuk.
De leezer word verzogt zelfs de toepassing te maaken.
Het Boek is uit.

Niemand mijner Leezers, - hier van ben ik volkomen overtuigd, - had immer Predikatien van mij verwagt, - mooglijk echter mishaagen zij hem niet, - mooglijk, zeg ik, want zekerheid heb ik niet. 't Is daarom vei-

[p. 154]

ligst met schrijven uittescheiden, alvoorens mijn Leezers ophouden met leezen.

Ik laat derhalven de toepassing agterwegen, en verzoek al mijn Leezers, die verstand genoeg hebben, om mijn Predikatie te leezen, om er ook zelve de toepassing op te willen maaken.

De gansche Gemeente scheen zeer voldaan te weezen, de Schout en zijn Secretaris alleen zagen vrij donker. Er was zelf een voorstel onder de gegoedste Dorpelingen, om een collecte te doen, ten einde voor dat geld het Logement weder op te bouwen en den ongelukkigen Jothamist een heerlijke begraafnis aan te doen.

Mijn nieuwe Vrouw inzonderheid was zeer in haar schik. Nu, zeize in 't naarhuis gaan tegen mij, nu zal ik pas beginnen te leeven.

Ik gevoelde al het genoegen, dat men gevoelen kan, wanneer men welmeenend geprezen word. Ik maakte alrede een groot plan, om door uitgezogte en bondige Predikatien ten allen tijden te behagen.

Vol innig genoegen en met alle blijken van vermaak kwamen wij te huis: mijn Egtgenoot wilde mij om den hals vliegen, om mij een kuschje van dankbaarheid te geeven, toen wij beiden onze oogen opsloegen, en die vervloekte sluitmande te midden op de vloer zagen staan.

Wat is dit? vroegen wij beiden gelijk, en beiden even zeer ontsteld.

[p. 155]

Mijnheer! antwoorde de meid, deeze sluitmande is te rug gezonden, om dat de Commizen hem op de grenzen gevisiteerd hebbende, bevonden hebben, dat er smokkelgoederen in waren, die niet verzonden mogen worden.

Ik en mijn Vrouw keeken elkander zeer bedroefd aan.

Geen zwaarigheid! zei mijne schoone. - Daadlijk pakte zij al haar juweelen en geld; liet een rijtuig komen; nam mij bij de hand en deed mij naast haar zitten.

Hoe Jufvrouw! vroeg de meid, gaat gij op reis?

Ja! was het antwoord, wij gaan de Commizen zelf spreeken. - Zet de mande maar zo lang in de kelder en sluit de kelder op 't nagtslot, zo dat er niemand in kan.

En aldus reed de Reiziger met zijn nieuwe Vrouw naar de Commizen, - welken wij in gedagten voorbijreeden, en kwamen in het Land der ............... Doch hier over een geheel nieuw boek.

Einde.