Vincent Haman

[p. VII]

AAN DE NAGEDACHTENIS VAN MULTATULI.

[p. IX]

Voorwoord by den tweeden druk.

Wat ik, toen dit boek geschreven werd, daarin profeteerde, is letterlyk uitgekomen: de Vincent Hamans van '80 wandelen arm in arm met wie zy voorheen ‘aan hun laars lapten’, op de letterkundige straten van Nederland.

En op die oudere Vincent Hamans zyn, gelyk ik evenzeer voorspelde, jongere gevolgd. Want de Vincent Hamans sterven niet uit. En zullen nooit uitsterven! In Nederland noch in eenig ander land! Het heer Vincent Haman is internationaal en van alle tyden!

Toen dan ook myn nieuwe, zeer voortvarende uitgever, de heer A. Klene, directeur der Maatschappy ‘Vivat’, my voorstelde van dit werk, waarvan de eerste druk in korten tyd uitverkocht werd, een nieuwen druk te geven, stemde ik daarin volgaarne toe, daar de stof nog even actueel is, als toen het boek verscheen en zelfs tot in lengte van aeonen actueel zal blyven. Want het verdwynen der woordkunst-Hamans zal toch minstens zooveel tyd vorderen als het uitsterven van by voorbeeld den ichthyosaurus, een onguur voorwereldlyk kruipend gedierte van vyf en dertig meter lengte.

Wie dan ook meent, dat met de personen in dit

[p. X]

boek levende personen zyn bedoeld - of zy er op lyken is een totaal andere vraag - die begrypt van de groote, breede strekking van dit werk niemendal.

Of zy er op lyken is een totaal andere vraag! En daaraan zy voor gemoedelyke ploeteraars in het plasje van de nederlandsche belletrie nog toegevoegd: wie niet naar modellen werkt, zal nooit een kunstwerk scheppen.

Augustus 1908.

PAAP.