|
| |
| |
| |
Vaerwel aen 't verkeeren.
Vaer wel vervloekt Verkeeren, 's Duyvels makelaar,
Ik seg aen u; Vaerwel, voor 't minst een hallef jaer;
Wat seg ik, hallef jaer; ik wil van al mijn leven,
Self mijn gedachten noyt ontrent u laeten sweven.
Volkomen twintig jaer, of langer hebt gy my
Gehouden aen den band van uwe Tyranny.
Ik hebber 't mijne van. Was yder soo ervaren,
Sy lieten (twijfeloos) met my 't Verkeeren varen,
Maer 't schijnt een Duyv'lery, verborgen in dit Spil,
Geduerig door iet nieuw, betoovert onse wil.
Het sal een Jongeling, die eerst begint te Speelen,
Doorgaens met Voorspoet van gewenschte Worpen streelen,
Tot hy, ten laesten moe, al onder 't Netje koomt:
En daer by daeg in sweet, en daer by nacht van droomt
De Meester hout het aen, door 't dagelijks verrijken
Van nieuwe loopjes, daer sijn jonger voor staet kijken,
Die nochtans, soo by geluk een Potje wint,
Sich reekent soo te zijn, als d'ander sich bevint.
De jonge speelt slegts heen, dat hem de Steonen geven.
Maer heeft hy kennis, d'aerheeft weer fortuin te baet
Daerom ook meent hy, dat sijn winste seeker gaet,
En snaert hy dan sijn Boog som wijl met Rotte peesen,
Flux schiet hem in de Kop, als Welhems Soon voor deesen
Te seggen placht van 't Spel, en dat hy, die dat met
| |
| |
Gedult kon speelen, waer was Hoorens opgeset.
Te hatelijk is de name te kunnen Hoorens dragen:
Neen liever op zijn Duyts een slag daer in geslagen.
Wanneer de Dobbelsteen maer met yet ongemeens
De warre brengt in 't Spel, ey hoor mijn Duytscher eens?
Ein Bernhuter werdt das ungeleich vervielen;
Zien hundert thausent Teuffel faren in das spielen.
De Engelschman, en slaat dien Bal ook geensins mis,
Daer hebje; pox / Gods wonn! The Divel tael: the this.
Mijn Landsman weet die Waer ook dier genoeg te venten;
Hy toyt zijn Vloekken op met Dupbels Sacra menten.
By d' Italiaen is 't al mee Diavolo;
Jaco fututo: Dio sacra, ha! Catzo.
De Fransen, die voor al tog meester zijn in 't Vloekken,
Ey let eens, of hier ook haer tonge is te soeken:
Sy donderen somtijts te vreesselijk, Messieurs;
Voyez le meschant Bougre, Garni, & Teste Bleu.
Par Dieu, si à quelqu'um plus est invorable
Ce jeu foutu; qu'a à moy, je me donne au Diable.
Kortom, wie speelt dit Spel, doorsietse altemael,
Sy vloekken gruwelijk elk in zijn eygen Tael;
Soo dat, daer alle Spel ons eensdeels kan bekooren
Met lust, schijnt dit allen tot ons verderf geboren:
Daerom ik ook geloof, de vinden van dit Spel
Dient nu (zijn rechte loon) voor Brandhoudt in de Hel.
Het blijft hier by de mond allen niet: al de deelen
Des Lichaems vloekken mee, en yveren in 't speelen,
Het is onmogelijk, als 't Hooft aen 't hollen raekt.
| |
| |
Te seggen, wat gebaer 't ontstelde Lijf dan maekt.
d' Een trekt zijn Hoed in 't Oog, dat reeds soo vol en droef staet,
Als dat eens Boeren Soon, die met zijn Vaer te Groef gaet:
En somtijts weer, of hy op heete koolen sat,
Vlieg overend, en draeyt gelijk een oude Kat
Zijn Blikken in de locht. De Ander kruyst zijn ermen:
Hy, als versteent, kan niet als met zijn geesten kermen.
De Derde kokermuylt gelijk een Baviaen,
En mompelt binnen 's monds, dat niemant kan verstaen;
Een Vierde treet een poos te rug, en vol medoogen,
En raseny besiet sijn Spel met dwerse oogen;
Hy slaet sijn' Handen bey van een, en stampt en springt,
En woelt gelijk een Paep, wanneer by Misse singt.
Een Vijfde wreekt sijn leet aen 't Bordt, of aen de Steenen;
En werpt het een en 't ander voor den Duyvel henen.
Een Seste staet en gloeyt van gramschap; soo bekladt
Met vuurig rood, of hy de Hel geblasen had,
Kortom, soo yemand Vreemds onkundig in 't Verkeeren;
Sag van die Narrery eens Yemand overheeren,
Hy seyde twijffeloos; dat hy ten Guychelaer,
Of viermael hallefsot, of gansch beseten waer.
Soo is van welk zy my ons gedrochte raeken,
Dat machtig, d' Alderwijste ook hooren dol te maken.
Voorwaer ik weet'er van te spreken met bescheyt;
Als die in twintig Jaer geen kleen' ervarentheyt
Daer in verkregen heb, en nimmer 't minste voordeel
| |
| |
Van al dien Tijtgenoot; hoe sterk met konst met Oordeel
Doorsouten was; hoewel ik nooyt als na de Wet
Van gauwe speelders Schijf geraekt heb, of verset.
Daer komt een Leereling op dul geluk der Steenen,
Die tegen de Natuer van 't Spel soo losjes heenen
Oneyndig fouten maekt; dat ik hem 't halve Spil
By na uyt medely te vooren geven wil.
En evenwel, hy laet mijn Wijsheits bril staen kijken,
En gaet vast voor de vuyst met al det Potjes strijken.
Heb ik de Dryen quaet, daer zijnse datelijk
Soo 't Vieren moeten zijn, sy komen van gelijk.
Word my eens by geval een schijf of twee geslagen,
Wis werp ik Fout, soo lang tot hy na sijn behagen
Sijn Spel gevordert heeft: heb ik de Asen goedt,
Daer valt een Dubble Ses, die 't my verliesen doet:
Krijgt eens mijns Spel wat standt, hoe lange sal 't soo blijven?
Daer stort het weer om ver door twee of drie paer Vijven,
Ik speeld' eens, mijn Party die wierp soo dapper aen,
Dat hy geparst was tegens 't Hooft op in te gaen:
Hy nam'er seven uyt, ik sloeg de rest op twee na,
Die 't samen hielden staen den laesten Band, op een na:
Ik maek gevoegelijk ses Banden op een Ry,
En krijg mijn ander Schijven, op de voorste dry,
Juyst na mijn wensch op in. Wat dunkt u hier, mijn Heeren?
't Was duysent tegen een. Dan neen; het heet Verkeeren:
't Verkeer soo met mijde, dat ik noch op het lest
Gelijkelijk het Spel verloor, en Schut, en Rust.
| |
| |
Moest eens een Dommekracht die wree fortuyn ontfangen,
't Was spuls genoeg, om hem uyt Wanhoop op te hangen.
Maer neen, het Vaers dat gy hier teegenwoordig leest,
Betuigt u, dat ik niet soo dol en ben geweest:
Het deede my alleen die Goude woorden leeren,
Waer mee ik flus begon, Vaer wel, vervloekt Verkeeren.
FINIS.
|
|
Auteursrechtvrij