De rymwercken

Een christelyk lied,
Op de Blindheyt van de Joden.
Om op, of omtrent den Kersdag te Zingen.

1.

't Was rondsom duystre Nacht, het gantsche Aerdrijk over;

Het menschelijk vernuft schiep Goôn in 't Heydendom,

Soo veel als't wouw; maer geen zag na den waeren om,

En noch verliep de Stad Jerusalem zig grover;

[p. 267]

 

2

 

So na ter plaetse, daer het Licht verrees, gelegen,

 

Dat het by nacht bescheen haer Toorns en haer Wal:

 

Maer yeder ergert zich aen soo een slechten Stal.

 

De Hovaerdy altoos moet by haer 't swaerste wegen.

 

3.

 

Zy kosten reekenen der Tijden juyste Volheyt;

 

Maer men verdraeyt een woort in Jacobs Prophecy,

 

Men stapt ook Amos Soon en Daniel verby,

 

En al de Stad draeft voort stijfzinnig in haer dolheyt.

 

4.

 

Geen, die na Berhlem gaen; daer hem dit vriend'lijk Kind lokt;

 

Zy zijn al ziende blint; al hoorend zijn zy Doof:

 

't Gemeen wert door der Schriftgeleerden waengeloof,

 

De Schriftgeleerde werd door eerzucht weer geblind hokt.

 

5.

 

Niet een, die op dit kint met oogen van verstant oogt,

 

Zy draeyen 't aenzicht om; men kent zijn God niet meer,

 

De Armoe maekt, dat zy verzaken haren Heer,

 

En dragen liever't Juk van haer onzagte Landvoogt.

 

6.

 

So, dat Gods Soon op Stro verarmt leyt, en verschoven

 

De Os en Ezel is de wacht, die hem bewaert.

 

Nog leyt hy beter, als by Menschen boos van aert:

 

En zekerdet, als in Herodes schalke Hoven;

 

7.

 

Die van het Booze volk, nog als de Allerbooste,

 

Met vriendelijk gelaet, en onder Godsdienst schijn,

 

Verbergt een looze Wrok, en Doodelijk fenijn,

 

Wanneer hy listig roept de Wijzen uyt het Oosten:

[p. 268]

 

8.

 

En haer op't nauwst vraegt na de Sterr', die haer verlichten?

 

Hoe leyt gantsch Abrams Zaet soo diep in Duysternis!

 

Het schijnt, of haer Gezigt en breyn betoovert is,

 

Dat haer een Vreemdeling in all's moet onderrichten.

 

9.

 

De nieuwe Son was noch niet hoog genoeg gerezen,

 

Om op te trekken al de nevlen grof, en swaer,

 

Als naderhant is aen het Kruys geschiet: alwaer

 

De Hopman riep; dit moet Gods Soon waerachtig wezen.

 

10.

 

Als naderhant, doe door Twaelf Goddelijke Stralen,

 

De gantsche Weerelt door 't licht opgesteeken is,

 

't Is dan zijn eygen schult, die blijft in Duysternis,

 

Geen kan op God, maer wel op Eygen domheit malẽ.

 

11.

 

Nu ook de Heydenen haer Oor moet aen hem toonen,

 

Nu al de Volkeren te zamen zijn vergaert,

 

En met de Koningen en Vorsten dezer Aert,

 

Genaed' onfangen van Gods Eengeboren Sone.

 

12.

 

Laet ons dan wijzer zijn, als Jood en Bethlemiten,

 

Laet ons dit arme Kind, doch Schepper van 't Heelal,

 

Herbergen in ons Hert; niet in een nare Stal:

 

Daer het ook selver Os en Ezel zouw verdrieten.

 

13.

 

Op, op, mijn ziel ontwaek, en volg de wijs der wijsen;

 

Ik ga na Bethlehem, en vier die Nach met vreugt,

 

Door wiens Geheugenis mijn Hert soo wert verheugt,

 

Dat het niet wenscht, als na nieu Bethlehem te reysen.