De rymwercken

Yets van de Stoof.

1.

Al heb ik hondert Oogen,

Als eertijds Argus had,

Soo vind' ik my bedroogen,

Ik zoek, maer vind' geen Gat.

Wie zouw dan d' Onderbroeken,

Niet tot de Hel vervloeken?

Behalven Claes, Egbert, en Aert;

En, watter meer, wel afvaert.

2.

'k Wensch, dat die duyvelsche Spitluys

Soo blint wiert, als ik ben,

Dan had hy een Heydensch gerit t' Huys,

En wiert een geruste Jan Hen:

Zijn Vrouwtje mocht voor hem naeyen,

Met zulken zoort van Kraeyen,

Dat na de Oogen wel pikt,

Maer zonder dat m'er af verschrik.

3.

Mijn Licht was aengesteken,

De Test, en Kool was klaer:

Maer wat heb ik gekeken?

Niet als een Gevangenhuys, daer

[p. 227]

 

Mijn Lief je lag in gevangen:

 

Die sprak ik, met verlangen,

 

Die daer de Steutel van had;

 

Maer waer is het Sleutelgat?

 

4.

 

Jan wouw zijn Wijf beschamen,

 

En zeyd', Griet, wat leyt hier?

 

Zy sloeg haer handen t' zamen,

 

En sprak; al dit geswier

 

Zijn Lappen, gevouwen als Broeken,

 

Daer dekken wy mee onze Koeken;

 

Op dat de pot nier en bevriest,

 

En gy al uw honger verliest.

 

5.

 

'k Gedenk nog aen die Stonden,

 

Doe 'k in mijn vierkant slout,

 

En gaepte met open monde

 

Na 't plaersje, dat ik nier en vont.

 

Soo zouw men de Duyvel bedriegen.

 

Nu kan Jan Biesbroek liegen,

 

En zeggen; ik ben Lijs:

 

En Lijs weer, ik heet Gijs.

 

6.

 

Hang liever daer een Mat veur,

 

Die nog eens op waeyen kan:

 

Ik zie 'er anders geen Gat deur,

 

Maer blijf een arm Blindman.

 

Foey Brock, die Cyclops boven

 

Dien argen Argus doet loven;

 

Om dat een Eenoogsstrael

 

Schiet verder, dan zy altemael.

 

7.

 

Dit 's 't Sprenkje van Root kousje:

 

Ey, zegt 'er eens war van na:

 

Maer 'k wensch dien Schreur, dat Smoutje

 

Den Duyvel, en zijn Mamá:

[p. 228]

 

Om dat hy mijn Erf verslimmert,

 

En al mijn Licht betimmert:

 

De hagel sla hem plat,

 

Dit valt uyt de Koe haer Gat.