|
| |
| |
| |
Victoryvreugt. Over den glorieusen en welgelukten aenval op de Engelsche oorlogschepen, In hare eygene Havens, MDCLXVII,
Onder het beleyd van den Heere Cornelis de Witt;
Ruwaerd Baljuw en Opperdijkgraef van den Lande van Putten, regeerende Borgermeester der Stad Dordrecht, Gedeputeerde ende Gevolmagtigde van de Hoog Mog: Heeren Staten Generael der Vereenigde Nederlanden in der zelver Vloot: En den Ed: HEERE Michiel de Ruyter;
Ridder, Luytenant Ammirael van Holland en West - Vriesland, &c.
Hoe vroolijk klonk 't geluyt wel eer van Judaes zang!
Doe God verslonden had die groote Water-draken;
Die zelfs, in 's Hemels spijt, halstarrig 't Hoofd op staken,
En liet Jakob niet vertrekken, dan doordwang.
Doe Miriam zig ook verstond op trommelslagen,
| |
| |
Gevolgt by Reyen van het Vrouwelijk geslagt;
Doe man, en vrouw, en kind aen God Dankoffer bragt;
Als't na dien bangers nagt so helder op quam daegen.
't Is even, of die dag op nieuws herbooren wort,
(De plagen zijn nog uyt de Wereld niet gebannen)
Al smoorde Pharáó, nog blyvender Tyrannen;
Maer ook, so is Gods arm in't minste niet verkort.
Wat heeft ons' Landzaet niet gesukkelt, en gebeden!
En wijl hy, binnens lands, geleden heeft van all's,
Soo valt help Amelek van buyten, op de hals,
Die eerst zijn eygen volk den nek hadd' ingetreden;
Maer God ontfarmde zig, die't Swaert trok uyt de schee,
Dien't ligt viel voor sijn Volk een Josua te verwekken:
Die, vol van moed, gaet na des Vyands Havens trekken;
Wijl daer niet wichtigs uyt te werken viel op Zee.
Die't Burgermeesterschap verliet, en't zagte Kussen,
En geerne nam het Swaerd, voor't Wetboek, in de hand:
Die Englands grootste troost dee springen door den brand;
Op hoop van door dien Brand het Oorlogsvuyr te blusschen.
De Naesby, opgebouwt doe d' Eerste Carel lee,
Maer naderhand herdoopt om 't hatelijk herdenkken,
Wiens Groot' en Sterkt' alleen een heele Vloot souw krenken,
Werd in Triumph gebragt op Hollands Goederee.
| |
| |
Den Eyk, die wonderlijk den Koning hat behouwen,
Maer nu ontbloot van hulp en 's Konings regterhand,
Werd in een oogenblik gesteld in ligten brand,
Daer't de Casteelen, en het Vaste land aenschouwen,
Tot tweemael, heeft de Theems het ongeval beschreyt
Met heete tranen van het Een', en 't ander London.
Het Houte wiert door't vuyr, op't water zelfs, verslonden;
En't Steene door de vlam op 't land in d'asch geleyt'.
Het Derde gaet niet vry; maer volgt deselve gangen:
De Solfer tast het aen in't ingewant, soo fel,
Dat het gelijk verdween; en heeft daer door, so wel,
Het selve eynde, als den selven Naem ontfangen.
't Is waer, in't eerst stond elk of min, of meer verbaest;
En't scheen onmooglijk die Bakbeesten aen te randen:
Maer Brakel trok Baer eerst de Kiezen en Baktanden,
Hoe wel wat pijnlijk, wijl het toeging metter haest.
Wat sloeg Rochester voor geluyt? wat moed had Chattam?
Doe in haer oog en schoot's Lands Spaerpot wiert geleegt;
Des Oorlogs Minnemoer, en't Magazijn geveegt?
En doe Matroos heels huyds, en sonder bloed haer Schat nam?
Maer gy, ô Holland! juygt, en schept een nieuwe moet;
De Nesby komt voor af om zekerheyt te geven,
| |
| |
In wat voor vrees, dat al zijn Broeders moeren leven,
Wijl haer de Witt vervolgt op een en selvenvoet.
Wat adem schept, zing mee; Of, vind men nog al keelen,
Die swygen, en haer deel verzakemaen de Vreugd?
En bijt men nog soo en bits en vinnig op de Deugd;
ô! Al te vreugtbre Nijt en kinderen to teelen!
En perst men no het Sweet, door dwang, den Burger af?
Rijd nog de Overheyt op d' halsen der Gemeente?
Werd nog al Weeuw en Wees gevild, tot op 't gebeente;
En zit de Staet aen 't Roer, den Onderdaên tot straf?
Maer! die zig selfs so bot, uyt domme drift, spreekt tegen,
Veragt Gods goedheyt; en is tegens 't Vaderlant
Soo veel, en meerder, als den Engelsman gekant;
En wil de zaek, niet als naer eygen Baetzugt wegen.
War proef gaet sekerder, als dat men Lijf en Goet,
En Eer, soo menigmael gaet voor de Vryheyt wagen?
Hoe is 't dan mogelijk, dat zulke konnen dragen
Soo blykelijke Deugd in een geveynst gemoet?
Daer een der Broederen, met wijsheyt, 't Roer bewae't?
Daer d' ander 't voorst van 't Schip verdedigt met den Degen,
Daer gaet het wel: En die hier morrende spreekt tegen,
Stap' uyt het Schip; want hy en is de vragt niet waert.
|
|
Auteursrechtvrij