| |
| |
| |
Op eenigh insolent soort Van predicanten.
QUi hi cum longis palliis?
Hoe sien sy soo beschreyt?
Totius mundi sunt fratres,
En die haer geeft, zijn vrind;
Van meenigh eerlijck kind.
Sed, cum vides essentiam,
Sijn 't schelmen in haer huyt.
Qui fulminant in cathedra.
Dat doet het is goe koop:
Sed cum tenent in latebra,
Een roemer van een stoop.
Haer darm staet op de leest,
Quam validum sit poculum,
Hy sterft en geeft de geest.
| |
| |
En seyd', och dat den Haegh!
Eens posset reddere lotium,
't Wiert beter alle daegh.
Sunt omnium rerum Domini,
Niets is dat haer ontbreeckt;
Als hy daer tegen spreeckt.
Profecto non sunt somnia,
Te vatten Heer Ooms stock.
De Staet die lagh heel sieck,
Gebruyt had met een pieck.
De minste droegh een pluym,
Braef klopten op den duym.
En dient u van den tijdt,
Soo raeckje 't volckje quijt.
Ε χιδνων τα νήματα,
Cum jactant adhuc stemmata,
Draeyt 't op een Mancke poot.
| |
| |
Vivunt instar Pontificum,
En happen na vreemd goed,
Voorseggen my niet quaets.
Tum clamitat faexe populi
Nos monet, cum sunt scopuli,
't Is sulcken Goeyen-hals!
Maer 't hooft deugt niet een hayr,
Schenckt haer een Oxhooft wijn,
Noyt op 't tooneel en zyn.
't Is vuyligheyt voorwaer:
Nos vos reddemus sospites
| |
| |
Want meenigh jongh gesel,
Gaet 's avonts nu in 't spel.
Die tot 's kroeghs voordeel zijn,
Pro hoc habet sub tegulis
Plus nimis jam peccaveram
Schreef ick mijn naem 'er by.
Van dat ick sprack soo koen,
Et spero, quod sit bene jam:
Want 'k heb een wijf van doen
|
|