|
| |
| |
| |
Op juffrou N.N.
Doe haer Ed. 7. jaer verjaerde, Den 29 Augusti 1669.
KLeyne Juffer, groot van waerde,
Schoonste vrucht, die oyt de aerde
Heeft op Java voort gebracht,
Dien de Son heeft toegelacht,
Met de and're goê planeten,
Wijl Saturnus onder 't eten,
Met dien Mars, dien Rommel-tas,
Laege spruyt van hooge Boomen,
Waerder als de Paus van Romen,
Die sijn vunsse rotte voet
Self van Princen kussen doet,
Met of sonder de pantoff'len;
Daer ghy ruyckt, gelijck giroff'len;
Lieff'lijck, vriend'lijck, liberael
Daer mee in een volle schael
Eens sijn aessem kan herhaelen,
Wat 's doch by den Paus te haelen?
Als een bang en stuyrs gelaet,
Dat een mensch vertrecken laet,
Met een simp'le benedictie,
En een schelmsche papefictie,
Die een meenen doet voor wis,
Datmen dan half salich is.
Valt'er meer, soo zijn 't reliquies,
Ouwe overschoote klieckjes
| |
| |
Van een ongetrouwd' Paeps vrouw,
Die de Dood niet vreten wouw:
Waeren 't bouten van kalkoenen
'k Souws' in waerheyt liever soenen
Als St. Huyberts heyl' ge baerdt,
Of des esels wonder-staert,
Of de de billen van St. Orsel,
Daer toe staet mijn hoofd te korsel,
'k Sit dan noch veel liever plat
Achter in een goed ganse gat;
Daer de Manges het gedarmt maeckt
Die wel koudt, en wel verwarmt smaeckt,
's Avonds of den and'ren dag,
Nae 't op beste vallen mag:
Maer, dit moet, ghy vrienden weten
Die hier met my zyt ten eeten,
Dat het wis voor 't onwis gaet,
Tast toe, warm is 't oock niet quaedt
Als ick, die niet lang beraedslae,
'k Mag hem noch wel sonder aatzia:
Maer, te wel, niet sonder wijn,
Dat 's de saus die moet'er zijn:
Soya, gengber, loock en ritsjes,
Maeckt de maeg wel scharp en spitsjes:
Maer 't sijn viertjes, die men stoockt
Voor een pot die weynig koockt.
Lust 'er yemand oock een vleugeltje?
Of wilt ghy de man een veugeltje,
't Is goet, laet my maer de gans,
'k Sal het wagen op die kans:
Daer kan recht een dronck op smaecken
Sonder lippen nat te maecken?
Als 'er geen goê grond en leyt
Is het drincken sotticheyt.
't Leyt noch versch in mijn memory
| |
| |
En mijn 's and'ren daegsche kop,
Dien ick niet kon tillen op,
Ja soo gingt 'er toe, om dat ick
Hongerde elck vrat sijn gat dick,
En doe kreeg ick kroes op kroes,
Dat selfs d' Echo riep avous:
'k Liet soo slecht het hachje leggen,
Dat 'k niet meer a moy kon seggen,
Doe al mijn verstand in 't glas,
Plotselijck verdroncken was,
En mijn lichaem in het bedde,
Even als een pisse-bedde,
Als een kloot in een gerolt,
Vrolijck half, half doot gesolt:
's Ochtens, evenwel verresen;
Doch niet sonder pijn'lijck wesen,
Seker 't was het saeckje niet;
't Is wel goed, voor Kees, Jan, Piet,
Voor Matroos en Bootsgesellen,
Die de duyvels uyt 'er hellen
Dienen souden om den dranck,
Al wierd 't lijf noch eens soo kranck,
Neen hier gaet het vry ordent'lijck;
't Is waer, dat ick apparent'lijck
't Avond kryg mijn pijtje dick,
Wie doch, buyrman ghy en ick?
Maer, dat is met smaeck verheugt zijn,
Leckerder als van die vreugd-wijn,
Die men op geslooten vree
Vreemd' en burgers deelde mee:
Ick misprijs het niet van Speelman,
In der daedt ick houwer veel van
Van sijn onbesweecke deugd:
Maer ick sterf seer noo van vreugd;
| |
| |
Als door 't swelgen souw gebeuren.
'k Wil wel drincken uyten treuren:
Maer niet buyten het fatsoen,
'k Moet het meer als eenmael doen.
Hier is 't buyten vry en seker,
Hier en bruyt my geen aenspreker
Met, kom Morgen op 't Stadhuys
In de saeck van Jan Harpuis:
Maeckt nu Maurus weer dileyen
Niemant spreeckt van backelyen,
Van Crain Tello Mandersá à
Voor het wrevelig Macasser
Daer men meermaels sey hy wasser,
Als de Vriend die isser noch;
Van Cronron, dat duyvels spogh,
Linques en sijn boose quanten,
Self nae 't woord der predikanten,
Bond-verbreeckers in haer gat,
Niemant plaegt my in de stadt,
Dat sijn saeck noch lang sal duyren,
By de Duyvel en sijn moer
Dat den Hemel 't volck soo zegende,
Oft 'er diamanten regende
In het prachtig Golkonda;
'k Schey niet van Batavia:
'k Vraeg na 't goud niet van de West-kust,
Hy mag heen gaen, dien het best lust,
'k Wedd' my niemandt op Ceylon,
's Werelds Paradijs oyt von;
Daer een onç' vleysch, maer meest stockvis
Voor matroos de beste brock is:
'k Wil nae Banda niet, of naer
| |
| |
Ambon, daer s' in 't halve jaer
Een schoon mager kalfje slachten,
't Komt my nimmer in gedachten
Te verlaeten sulcken wijn,
Of 'k moest moe te leven zijn.
Wat sout wesen nae Bengalen,
Maynos-vogeltjes te halen?
Kreeg ick meer sta vast proces,
Op 't minst van een jaer vijf ses,
Daer 't gemoed, sich wel bewust, seyt
Eet nu armen duyvels-kop,
Hael uw' bed'laers hart eens op:
Dit gebeurt u alle daeg niet,
Of benijders oog’ niet graeg siet:
Daerom blijft mijn buyck niet leeg,
'k Sit hier niemant in de weeg,
Men gebruyckt altoos sijn gorgel,
Niet by 't speelen van den orgel;
En men sit altoos niet juyst
Met de strijck-stock inde vuyst,
Dat sijn magere playsiertjes,
Voor de sob're Juffer-diertjes,
Bruyloften zijn 't in haer graedt
Voor het drooge Mennoos zaedt.
'k Wil niet en ick mag niet handelen;
'k Werdt moe gae ick wat veel wandelen:
Ben ick by mijn hoorens veel,
't Stof dat vliegt my in de keel:
Geldt en heb ick niet te tellen;
Voor gespannen kallifs-vellen
Stopp' ick bey mijn ooren toe,
Alle dingen werd men moê:
Uyt genoomen lecker teeren,
En de maeg met dranck lardeeren,
| |
| |
Maer ick geloof oock nu wel licht,
Dat ghy moe werdt van mijn dicht.
'k Moet noch vijf ses woorden uyten,
Om mijn wensch daer in te sluyten,
'k Weet niet hoe ick 't maecken sal?
Wenschen? wel ghy hebt het al:
Rijckdom, aengenaeme schoonheyt,
Deugd die in u klaer ten toon leyt,
Oock gesondheyt en verstant,
d' Eerste dochter van het landt,
Daer de Leeuw met seven pijlen
Heeft gebout op vaste stijlen,
Daer het al te warme Oost
Met haer oegst den koopman troost:
Valt'er dan wat meer te wenschen?
Ghy geluckigste der menschen,
Neen, roept daer een schorre keel,
Maer Poeetje scheelt het veel,
Te verschijnen by de Goden,
Of sich selfs soo stout te noden,
Dat by luyden, als ghy segt,
Die soo mildt zijn onderleght,
Of die hoogh daer boven draven,
En noch werdt ghy niet beschaemt,
En ghy meent het u betaemt,
En ghy set u by de gasten,
Dat soo netjes ofj'er paste,
En dat weer op 't oudt gelach,
Daer je weet, dat men niet magh,
Met de Goden komen spreecken,
Sonder d'handen uyt te steecken,
Rijckelijck van als vervult.
't Is soo, soo ver heb ick schult;
Maer dit dien'jer op te weten,
| |
| |
't Is een voor-recht van Poëten,
Als men niet te geven heeft,
En soo half op schuyfjes leeft:
Als die c'ronjes van die Muysen,
En naer Oosten doen verhuysen,
Helpen 't wilde hooft op hol,
Datmen haer met woorden vry laet,
Of van and'ren yet daer by gaet,
Van geschenck, 't weet daer niet van
Schelm die meer doet als hy kan:
Oock soo soud' ick 't my beklagen,
Water in de Zee te dragen;
Doch om niet beschaemt te staen,
En quae klappers te ontgaen,
Sal ick u my selfs op off'ren,
't Is een slecht present voor Joff'ren;
Maer die geeft, wat dat hy heeft,
Die is waerdigh dat hy leeft,
Ses en dertigh duysend uyren,
Moet mijn tijdt op Java duyren,
Daer is geen minuytjen aen,
Of't sal u ten dienste staen:
Dit 's alleenigh by provisie,
Soo ick eens weêrom de schie sie,
En mijn dienst u komt te pas,
'k Sal daer sijn, die ick hier was,
En op uw geboden acht slaen,
Daer sal na de Oost geen vracht gaen,
Of Me-Juffer krijght haer deel,
't Is dan weynigh, is 't niet veel.
'k Wensch u verder soo veel zegen,
Als een mensch oyt heeft verkregen,
Dat uw zedigheyt en deughd,
Strecken tot uw' ouders vreughd,
| |
| |
Uwe schatten vry van motten,
Uwen haerdt beschanst met potten,
Uw gedachten sonder list,
Uw verstandt gaef sonder mist,
Glat uw aensicht sonder kreucken,
En uw tanden sonder breucken,
Sonder exter-oogh uw teen,
En uw billen sonder bloed-vin,
Of men roept daer steeckt veel goed in,
't Heeft u van een sieckt' gespaert;
Diese soo prijst isse waerdt!
'k Weet mijn wenschen groote kracht heeft,
Die vier maenden en noch acht leeft,
Soud' het selver konnen sien,
Soo men hem hier komt t'ontbien,
'k Roep u alle tot getuygen,
Dat ick 't uyt mijn poot niet suyge,
Wacht niet langer als een jaer,
Of men weêr quam by malkaer;
Dan sal ick het klaer doen blijcken,
Of ick sal de wimpel strijcken,
Dat ick ben geen warrel-geest;
Maer een eerlijck man geweest,
'k Sal u dan oock sonder roemen
Toonen, hoe men my moet noemen,
Een waer-seggende Propheet,
|
|
Auteursrechtvrij