Geestige wercken

[p. 70*]

Doove-mans gesangh.

DE Doofheyt sal oock eens te voorschijn treden,

En toonen dat sy voor 't gehoor niet swicht.

Of geeft u 't Oor een vreugt, die 't breyn verlicht;

Ick leef naer reeden,

En volgh mijn plicht.

In d'Oorlogh kan 't gekerm my niet vertsaegen;

Geen grof Canon, noch tromp de moet ontschaekt,

Geen trommel, noch trompet ons vromer maekt;

'k Geef doove slaegen,

Daer men zielen braekt.

In vrede wil ick nae geen tweedracht luystren,

'k En hoor noch quaet, noch sotte klapperny;

Oorblaesers heb ick nimmer aen mijn sy;

Die gloor verduystren,

Wijs ick ver van my.

Had Paep Granvell' de doofheyt uytverkooren,

Geen Droes hem 't oor hadt door geblaes gewont,

Geen Midas, maet sich van den Esel vont,

Soo sonder ooren,
Hy by Phebus stont.

Weest doof, ô Prins, voor die ontkennen willen

Dat gy weer jaerigh sijt voor dese mael:

Al bood Jupijn, selfs uyt sijn gulde Za el,

Voor jou vaers billen
Sijnen Blixem-strael.