Geestige wercken

De melancholycke,
Ofte Hoop- en Troosteloose.

1.

MYn suchten, en tranen zijn swacke Raedtsheeren,
't Zijn sobere Troosters, die 't lijden vermeeren:
Heele dagen, duert mijn klagen; maer hoe verdrietigh is 't,
Te weenen, en steenen, voor dartele ooren,

[p. 19]

 

Die niet en hooren?

 

Soo ghy d' Hel-list moest lijden,

 

'k Geloof ghy soudt u soo seer niet verblijden, &c.

2.

Of is het te vergeefs op uw' Godtheyt te hoopen?

Waerom set het Graf dan sijn backhuys niet open?
'k Sou wel garen heenen varen; maer och! helaes! de Doodt
Is soo ongevoeligh op alle mijn wenschen,
Als d'aerdtsche menschen; waer 'k my keer, of heenen wende,
'k Ben als blindt, en sie geen uytkomst van d'ellende;
Waer 'k my keer, of heenen wende, &c.

3.

Wijl ick dan ben willigh om van hier te scheyden,

Soo bid ick, laet my doch uw' handt vergeleyden,
Om na desen, vry te wesen, van al het ongemack,
Dat ick al te dickwils met mijn droevigh klagen,
U quam mishagen; 't sou tot rust van beyde strecken,
Wanneer de Aerd' mijn onrust quam bedecken;
't Sou tot rust van beyde strecken, &c.

4.

'k Heb meer als genoegh van mijn lijden gesproken,

Mijn tranen zijn moê, mijn oogen gebroken,
'k Voel mijn leven, mijn begeven; maer nu begint mijn vreught:
Nu 'k my door de swaerte
Van veel ongelucken, voel onderdrucken; leeft lang, ô mijn Schoone,
Op dat een ander weêr tijdt hebb' u te loone;
Leeft lang, ô mijn Schoone, &c.