De muzikale vriend der jeugd, of Bevallige zangstukjes voor het opkomend geslacht. Deel 2

[p. 42]

De Avondstonden.

N.^o XX.

Weber.

De dag verdween, En om ons heen Daalt reeds het nacht-lijk
duister. Het Sta-ren-beer, Ver-toont zich weer Met
nieuwen glans enluister. O hoe heer-lijk
Is voor ons dees a-vond-stond! Hier, waar vreugd wil
wo-nen, klinken on-ze toonen vro-lijk in het rond.

[p. 43]

2.

Naar pligt en kracht

Is 't werk volbragt,

Dees dag ons voorgeschreven;

Nu willen wij,

Van zorgen vrij,

Der rust ons overgeven.

o Hoe heerlijk

Is voor ons deez' avondstond!

Hier, waar vreugd wil wonen,

Klinken onze toonen

Vrolijk in het rond.

3.

Als 't zonlicht wijkt

En 't starlicht prijkt,

Na drukkend zomerweder,

Verkwikt Natuur

In 't avonduur,

Ons liefelijk en teeder:

o Hoe heerlijk

Is dan zulk een avondstond!

Waar zoo vreugd wil wonen,

Klinken onze toonen

Vrolijk in het rond.

4.

Of, hij het woên

Van 't bar saisoon,

Als 't stormt of sneeuwt daar buiten

Dan, bij het vuur,

In 't avonduur,

Een' vriendenkring te sluiten:

o Hoe heerlijk

Is dan zulk een avondstond!

Waar zoo vreugd wil wonen,

Klinken onze toonen

Vrolijk in het rond,

5.

Wat streelend zoet,

Als, welgemoed,

Bij 't waard Gezin gezeten,

Het avonduur

Met spel, -- lectuur,

Of zingen wordt gesleten!

o Hoe heerlijk

Is dan zulk een avondstond!

Waar zoo vreugd wil wonen,

Klinken onze toonen

Vrolijk in het rond.

6.

Maar saal'ger hij,

Die kalm en blij,

Als 't pad is afgeloopen,

Op goeden grond,

Een' avondstond

Van zielevreê mag hopen!

o Hoe heerlijk,

Die zijn loop zoo heeft volbragt!

Hem wacht eeuwig leven,

Waar, van glans omgeven,

't Avond wordt noch nacht.

W.O.