De muzikale vriend der jeugd, of Bevallige zangstukjes voor het opkomend geslacht. Deel 2

[p. 38]

Wintervreugd.

N.^o XVIII.

Harder.

Laat kniezers, voor koude vervaard, Vrij pruilen ge-
bukt aau den haard, Wijl Wintersche dagen, Geen lentegroen
dragen, Eu da arde geen bloemenschatbaart. Ons lied klinkt m't
ronde: genoegens en vreugd, Verschaft dolz de Winter der bloeij endejend.

[p. 39]

2.

Komt makkers! de grachten zijn digtt,

Al snijd soms de wind in 't gezigt,

Met, wakkre gezellen

Langs de ijsbaan te snellen

Dat maakt ons zoo vrolijk en ligt;

Komt streven en zweven wij meê op de baan;
Op 't spiegelglad ijs lacht ons wintervreugd aan.

5.

En heeft weder de ijsvreugd, het bloed

Doen stroomen met driftiger spoed:

Is 't uur weêr genaderd,

Dat zaam ons vergaderd,

Wat zijn ons dan de avonden zoet!

Door schuldeloos spel en blijgeestige boert;
Die naauwer de band der gezelligheid snoert.

4.

Of meê bij den knoppenden haard.

Te zaam om den disch ons geschaard,

Om kennis te gaadren

Door deugdzame Vaadren

In schriften en boeken vergaârd:

Dan snellen en vliegen ons de uren voorbij,
En nut door vermaak baart ons 't wintergetij.

5.

Wie dan ook zoo zwaar alles tilt,

Van koude steeds huivrende trilt,

Als 't boomloof ontbladert:,

De wintervorst nadert, -

Door ons wordt geen klaagtoon verspild;

Ons lied klinkt in 't ronde: genoegens en vreugd
Verschaft ook de Winter der bloeijende jeugd.

Mr.