Davids psalmen, nieuwlyx op rym-maat gestelt

De Tien Geboden.

1      TOen God op Sina nederdaalde,
Met Licht, en Heerlijkheid omvaan;
Daar vuur en vlam van Hem afstraalde,
Sprak Hy aldus Israël aan:

2      Ik ben uw God, die, door mijn kragten,
U hebb' uyt Pharoos rijk geleyd;
Gy zult geen and're Goden agten,
Die 't Heydens Volk, als Goden, vleid.

3      Maak u geen beelden; die gelijken
Na 't geen in Hemel,

[fol T7r]

 

 

Zee, of Aard,

 

Gevonden word: 't Zijn domheyds blijken.

 

Agt haar geen dienst, of eere, waard.

 

 

 

4      Want Ik uw God besoek het quade

 

In 't derd', en vierde, nageslacht;

 

Maar doe aan duysenden genade,

 

Indienmen mijn verbond betragt.

 

 

 

5      Gebruyk den Hoogen naam uws Heeren

 

Niet ydelijk: want sy ontvlien

 

Sijn straffe niet, Die valschlijk sweeren.

 

Gedenkt den Sabbath; Heyligt dien.

 

 

 

6      Gy sult uw werk ses dagen drijven;

 

De sevende sult gy, uw knegt,

 

Uw maagd, en vee, in ruste blijven:

 

Want God heeft so sijn werk verregt.

 

 

 

7      Wil Vader ende Moeder eeren

 

Op dat gy lang in vreede leeft;

 

En dat uw' jaren hier vermeeren

 

In 't Land, het welk de Heer u geeft.

 

 

 

8      Slaa niemand dood; wil d'Egt niet breken;

 

Steel niet; geen valsch getuygenis

 

Bestaa met uwe tong te spreken:

 

Want zulkx voor My een grouwel is.

 

 

 

9      Begeert niet 's naastens huys, of knegten,

 

Of vrouw, of maagd, of vee, of yet,

 

Het geen hem toekomt: Ik zal 't regten,

 

Indien zulkx oyt van u geschied.