Davids psalmen, nieuwlyx op rym-maat gestelt

Den Cxxxviij. Psalm.

1      Uyt heel mijn hert erryz' uw' lof!
't Zy 's Konings-hof,
Of hof-paleyzen,
My met hun Grooten staan rondom,
Geen Godendom
Zal my doen deyzen,
Dat ik my niet voor uwen troon;
O God der Goon,
Zouw nederbuygen,
Dat ik niet van uw' Naam, en Trouw,
En goedheyd, zouw
Den lof betuygen.

2      Die my, wanneer ik riep in nood,
Dijn bystand bood;
Die my verhoorde,
En 't hert versterkte met een kracht,
My toegebracht
Uyt uwen woorde:
Wat schepter voert, wat kroonen draagt,
O Heer behaagt
Dijn lof te melden;
Na dat de reed'nen, uyt uw' mond,
Hen zulk een grond
Der vastheyd stelden.

3      Dies breydenz' in hun Zang-geluyd
De wijsheyd uyt

[fol S1r]

 

 

Van 's Heeren wegen:

 

Groot is des Heeren heerlijkheyd:

 

In Majesteyt

 

Hoe hoog gestegen,

 

Ziet Hy den Kleenen, ziet Hy z' aan

 

Om by te staan;

 

Ziet Hy de Grooten,

 

En kent Hy z' in hun hoovaardy,

 

Als van naby,

 

Om z' af te stooten.

 

 

 

4      My, daar ik in benaauwtheyd stak,

 

Dien kracht gebrak,

 

Herstelt Gy 't leven;

 

My sterkt, en houd uw' rechterhand

 

Voor hem in stand,

 

Die my dee beven:

 

De Heere zal 't , 't ga met my dan

 

Zoo 't wil, zoo 't kan,

 

Voor my volmaken;

 

Want tot in eeuwigheyd aanvaart

 

Zijn minzaam' aart

 

't Bewind der zaken.