Davids psalmen, nieuwlyx op rym-maat gestelt

[fol L5r]

Den Lxxxiiij. Psalm.

1      O welk een daauw van lieff'lijkheyd
In uwe Woningen verspreyd,
Verquikt ons Heere der heyr-scharen!
Mijn Ziel, die eenlijk aan U hangt,
Bezwijkt, terwijlze zoo verlangt,
Om naar uw' Voorhof heen te varen;
Mijn hert, en vleesch, roept om 't genot
Van U, o levendigen God.

2      Want Gy verstoot het kleene niet:
Gelijk men aan het musje ziet;
En 't Zwaluwtje, dat, door gebroken,
Aan uw' Altaren 't nesje bouwt,
Waar in't zijn jongskens onderhoudt:
O Heer der heyren, 't hert ontloken
Prijst, in uw' Huys, om 't zalig lot
U, o mijn Koning, en mijn God!

3      Hoe zegenrijk is zulk een mensch!
Zijn sterkt' in U bepaalt zijn wensch:
Wiens herte, ten gebaanden wege,
Door 't Moere-bezi-boomen-dal,
In U de Bron-aar vinden zal,
Die hem besproeyt met vruchtb'ren rege:
Dies gaan zy voort van kracht tot kracht,
In Sion Gode toegebracht.

Pause.

4      O Heere, der heyrscharen God,
Hoor mijn ge-

[fol L5v]

 

 

bed, neyg d'oore tot

 

Mijn reden, dats' in 't hert kan daalen!

 

O Iacobs God! God, onze schild,

 

Ziet op my, laat uw' gunst, zoo mild,

 

En rijk, en lieff'lijk, in 't bestraalen,

 

Aanschouwen, met gezegent licht

 

Mijn', uw's Gezalfdens, aangezicht.

 

 

 

5      Want eene dag (dit stel ik vast)

 

Is meer van volheyd overmast,

 

Van zegening, in uwe Hoven,

 

Dan duyzend elders: stond dan my

 

De kennelijke keure vry,

 

Van aan den Dorpel (als verschoven)

 

Van 's Heeren Huys te wacht te staan,

 

Of tot hun Tenten in te gaan.

 

 

 

6      By wien de goddeloosheyd heerscht;

 

Ik schuwd' het laatst', en koos het eerst':

 

God, by een Zon en schild geleken,

 

Is, die genad' en zege geeft

 

Hem, die oprecht, en eerlijk leeft,

 

En trouw van wandel is gebleken:

 

Met recht men hem voor zalig houd,

 

Die, Heer der Heyren, U vertrouwt.