Davids psalmen, nieuwlyx op rym-maat gestelt

Den Xvij. Psalm.

1      HOor, Heere, mijn Gerechtigheyd,
En neyg uw' ooren tot mijn bede!
Dat mijn geschrey mijn hert ontlede,
(Gelijk het voor U open leyt;)
Met onbedriechelijke lippen:
Laat mijn gerechte zaak bestaan,
Van voor uw' Aanzicht uytgegaan,
En niet uw' billijk oog ontslippen.

2      Gy hebt mijn hert des nachts bezocht,
Geproeft, getoetst, en nagewogen,
Maar niets gevonden in uw' oogen,
Dat my des quaads betijgen mocht;
't Gedacht' ontkend' ik niet by monde:
En wat der menschen doen belangt
't Hert dat het woord uw's monds ontfangt
Behoede my van 't pad der zonde.

3      Uw' voet-spoor wees my 't gang pad aan,
Om niet te wank'len met mijn stappen;
Want met uw Godd'lijk eygenschappen
Te volgen, kan 't niet qualijk gaan:

[fol B3r]

 

 

Ik roep U aan, U, die voor dezen

 

My hebt verhoort; dies laat, o God

 

Uw' oor, als eer, zich neygen tot

 

Mijn reden, en mewarig wezen.

Pause.

4      Maak heerlijk, dan, en wonderbaar
Uw' goedheyd, en weldadigheden:
Die op U hoopt', hoe zeer vertreden,
Ontwrongt Gy zijn geweldenaar:
Bewaar my als het zwart der oogen!
Indien my d'overschaduwing
Van uwer vleug'len scherm omving,
Dan had den aanval geen vermogen.

5      Dan vond ik voor het aangezicht
Des goddeloozen my beveyligt;
Diens quaadheyd uw' besluyt ontheyligt,
En tegen my verwoesting sticht:
Haar vet bezet haar ingewanden;
En met den mond vermelden zy
Vermetelheyd, en hovaardy;
En maken 't gruw'lijk met haar handen.

6      z'Omsing'len my in mijnen gang,
En loeren met verspiedend' oogen:
Gelijk een Leeuw, die, neergebogen,
Zich tot zijn roof verheft eerlang;
Een jonge Leeuw, voor elk verborgen
Die onverhoeds hen valt op 't lijf:
Staat op, voorkoom, Heer, hun

[fol B3v]

 

 

bedrijf,

 

Eerz' in hun moedwil my verworgen.

 

 

 

7      Verlos my met uw' hand, en zwaard,

 

Van die uw' wijsheyd wederstreven;

 

Van 't Volk wier deel is in dit leven;

 

Dat wereldsch is, en aardsch van aard;

 

Dies geeft G' hun buyk dien schat ten besten,

 

Gelijk hun kind'ren, en hun zaad,

 

Daar 't elk den zijnen overlaat,

 

Die zich op zulk een voedsel mesten.

 

 

 

8      Ik zal in 't ongenaakb're licht,

 

(Dus vestigt zich mijn grond-vertrouwen)

 

En in gerechtigheyd aanschouwen,

 

Heer, uw gezegent Aangezicht;

 

Want als die banden zich ontgorden,

 

Na dat ik ben in slaap geraakt,

 

Dan zal, zoo haast de geest ontwaakt,

 

Ik met uw' beeld verzadigt worden.