Davids psalmen, nieuwlyx op rym-maat gestelt

Den vij. Psalm.

1      't GEzang van Davids Ziel-beweging:
Wanneer die raad, en medepleging,
Van Saüls woed', en razerny,
By Chusch, den Zone Iemini,
Te werk gestelt, hem 't leed berokte
Op 's Konings geest, die eeuwig wrokte;
Dies hy zijn hert, in snikgeluyd,
Giet voor den Heer' al treurend' uyt.

[fol A6r]

 

 

2      O Heer mijn toevlucht, en vertrouwen,

 

Op U moet zich mijn hope bouwen,

 

Dat Gy me (want ik heb geen schuld)

 

Van mijn vervolgers redden zult:

 

Dat Gy me zult dien Leeuw ontwringen,

 

Die my zoo vrees'lijk komt bespringen;

 

Diens ziel hy als een roof verscheur',

 

Indien my geen verlossing beur'.

 

 

 

3      Want komt men my met recht aanranden,

 

Of is'er onrecht in mijn handen,

 

(Gy Heere weet of op my past

 

Het quaad waar met men my belast;)

 

Of heb ik onverwacht bestreden

 

Met quaad, die met my stond in vrede;

 

(Ia 'k heb hem 't leven zelfs gered

 

Die zonder oorzaak my besett':)

 

 

 

4      Zoo jaag mijn Vyand my mijn Ziele

 

En achterhaalze; zoo verniele

 

Hy my mijn leven, en mijn eer,

 

En treez' in 't stof der aerde neer:

 

Maar laat uw toorne zich verheffen:

 

Staat op, o Heer', om hen te treffen

 

In uw' verbolgentheyd; ontwaak

 

Dat zich uw' oordeel kenlijk maak.

Pause.

5      Op dat zich alle Volk'ren vreezen,
Wanneer Gy hebt uw' macht bewezen,
En my verdadigt: keer, o

[fol A6v]

 

 

Heer,

 

Dan boven hen ter hoogte weer:

 

De Heer die allen sterffelijken

 

Hun rechtbank houd, zal ook doen blijken

 

Het recht van mijn gerechtigheyd,

 

My na mijn vroomheyd toegeleyt.

 

 

 

6      De boosheyd laat ten eynde komen,

 

Rechtvaardig God, en geef den Vromen

 

Huns vroomheyds vasten stand in 't end;

 

Die beyder hert en nieren kent:

 

God is mijn schild, en all' oprechten,

 

God is rechtvaardig, in 't bevechten

 

Der zonden; als een Rechter doet

 

Die daag'lijks 't quade straffen moet.

 

 

 

7      Zoo zich de Zondaars niet bekeeren,

 

Grijpt zijne hand de wraakgeweren;

 

Hy wett zijn zwaard, en spant zijn boog,

 

En heeft alom het quaad in 't oog;

 

Zijn wapens zijn gericht ter snede,

 

En tot een dood'lijk treffen rede:

 

Vervolgers, die zoo jaagt, en woelt,

 

Op u is 't dat zijn pijle doelt.

 

 

 

8      De booz' in arbeyd om te baren,

 

Van moeyte zwanger, in 't bezwaren

 

Der dracht op 't naad'ren ter geboort',

 

Brengt eynd'lijk d'yd'le leugen voort:

 

Hy heeft met al zijn doen en draven,

 

Voor and'ren eene kuyl gegraven,

 

Maar valt, en struykelt, eer hy

[fol A7r]

 

 

't weet,

 

Iuyst in zijn eygen groev', en reet.

 

 

 

9      Zijn moeyt' en arbeyd keert hem weder,

 

Op zijnen kop, en rukt hem neder;

 

Dien op zijn schedel valt, en velt,

 

Zijn eygen zelfs bedacht geweld.

 

My lust den Heere van hier boven

 

Na zijn gerechtigheyd te loven;

 

Nadien my 's Alderhoogsten Naam

 

Met zang te prijzen recht betaam'.