Verzameld werk. Deel 1 + 2. Verzamelde gedichten

(Verzameld werk deel 1 + 2)

[p. 421]

Nagelaten gedichtenaant.

[p. 423]

Gnomedans

Heinrich Campendonck gew.

Oneindig ruist stilte van de nachtelike bijslaap.
Overal zijnde bijslaap. Nacht adagio van de erotica.
Sterren staan schip ankervast op de bergkruin.
Blad valt op de aarde. Stille kus.
Kus geluid kind is stilte.
Wast de bijslaap klinkt de beek blinken de lippen van het water
trillen de miljoenen kussen van de sterren
de tienduizend myriameter sterke kussen.
Valt de slag van een vogel in de blinde nacht
valt weer de slag. Valt nog.

Op op op
dicht ver overal
groeien uit de aarde bloeien de baarden wast het dal.
Op op op
kiem wordt cirkel uit cirkel bloeien cirkels
bloeien bomen bouwen guirlanden gieren guirlanden bouwen zich

gek.

Wentelen de aardbal cirkel wentelen de aardbal sfeer
schuiven de sfeer rollen de bal over de bergen
over de klimmende kruin
over de achtduizend meter hoogste top
op op op. Vallen. Valt de sfeer.
Maan lacht cirkel. Maan blijft.
Leger tienduizend kletteren uit de kloven
koolkloven diamantpassen
klimmen hijgend stijgen
goudgroeven donker dal hel licht ligt wit.
Hihi hihi cliquetis.
Warrelen wiegen dwarrelen deinen
kruisen kruisen cirkels wirrelen
bomen groeien wassen steken de sterren. Bloemen baren baren.

[p. 424]

 

Klimmen stijgen nijgen klimmen stijgen.

 

Op op op

 

wallen breken vallen. Vallen knallen.

 

Valt knettert knal.

 

 

 

Ritten draven triremen timmeren de zeeen zien.

 

Kletsen de handen haha

 

hoho kloppen de blokken

 

fluiten als de uilen lange luide geluiden fluiten

 

luisteren duister de bomen.

 

Hihi tienduizend glimmen de lichten van wormen

 

waaien waaien de zwoele lichte tienduizendtal in het dal.

 

Flikkeren pinkelen kringen breken kringen bouwen

 

geboren worden horden

 

van geluw groen licht

 

lichten dansen schicht.

 

 

 

Schichten van licht staan roerloos

 

woud vermolmen olmen.

 

Roerloos de sterren begeren.

 

Begeren bewegen bestaan de stappen

 

kletsen de stappen klouteren de stappen klinken de stappen op op

 

op.

 

De sterren willen

 

de wollen wolken doorboren

 

de sterren hebben

 

de sterren nemen

 

de gloeiende bloeiende blakende sterren

 

ladders tegen de bergen werpen

 

klimmen stijgen hijgen torens bouwen priemen in de hemelsbuik

 

drijven

 

koorden leggen in de diepten van het gewelf

 

drijven op de melkwegen mederuisen mederuisen.

 

Ha de sterren! zakken vol asteroïden

 

nemen nemen plukken plukken maaien maaien

 

rooktopazen smaragden robijnen amethysten

[p. 425]

 

vreemde vogels wieken weg pluimen wuiven wind.

 

Groot is het land waar God is. Wij hebben de sterren die het dichtst

 

bij God zijn.

 

Gewassen bomen uit de buik van de aarde

 

wij gnomen

 

hebben de buik van de hemel genomen

 

bezoedeld hihi het kuise ruisen van de melkwegen.

 

Wij. Verrekt het nachtelike adagio de kuise bijslaap.

 

De lichten van de glimwormen de bomen de nachtegaals bedrekt.

 

Ons sperma is violet. Gif.

 

 

 

Adagio hoho! Vluchten vallen van de ladders

 

springen over de kloven kruinen grijpen kruinen buigen snel

 

glijden zijgen nagels in mekaars bulten slaan

 

immer vallende gnomeladders

 

gnomeringen gnometrapezen op bloedbanen snellen

 

vluchten sneller vluchten tienduizend paardekracht vluchten.

 

Dageraad gif is de lucht de dageraad komt.

 

Dalen dalen. Het dal. Dalen dalen.

 

De wormen glimmen nog.

 

Touwen werpen touwen halen. Dalen. Vallen.

 

Weg weg weg.

 

De nachtegaal slaat nog.

 

Weg! Nek breken ribbekast breken phallus breken

 

de koolkloven

 

de diamantpassen

 

de schatten! de sterren zijn gedoofd

 

dood.

 

 

 

De laatste nachtelike vogel slaat.

 

Leven. Klokken kleppen over het woud. Onbezoedeld zijn.

Berlijn 15-17 mei 1919