Jos. Henskens
Voor de mensen. Brugge, Excelsior, 1927.
Jos. Henskens is een jong, expressionisties dichter. Dat hij expressionist is merk je al dadelik aan de titel Voor de mensen. - Wie heeft al ooit tegen de mensen geschreven? - Je merkt het nadien ook aan omslag en tekening; dat hij een dichter is brengt de typografie je bij en dat hij jong is, merk je daaraan dat hij ‘kresjendo’ schrijft in plaats van ‘crescendo’; binnenkort krijgen we ‘kommie-vajasjeur’. Maar waarom ook niet, zijn wij geen Vlamingen, d.w.z. hebben wij geen onvervreemdbaar recht op disciplineloosheid?
Deze gedichten zijn: jong, katholiek, expressionisties. De reeds excessieve pathetiek van Alb. Servaes nogmaals tot exces gedreven. Het uitstromen van deze excessen heerst over het gedicht en de dichter, die alle formele bekommernis vergeet: een gedicht is er dan ook niet, in de zin van een evenwicht tussen de emotie en het instinkt en een ordenen daarvan door de formele ondervinding; er is nooit een gedicht, zoals er bij de schrijnwerker een kast klaar staat, waarover hij tevreden blijkt.
Als ‘woord vooraf’ drie korte bladzijden van Anton van de Velde: een onverantwoordelike woordekramerij. En dat alles zolang na het duitse expressionisme!
Auteursrechtelijk beschermd