likaat. Zoo kan een scheldwoord op een zeker oogenblik en goed gemotiveerd aangebracht, buitengewoone saamvattende kracht bezitten, ongetwijfeld. Maar die motiveering is hoogstnoodzakelijk; in het andere geval wordt het gebruik van scheldwoorden-dialogen, volgens mijn bescheiden meening, een zeer primitief tooneeleffekt.
Het tooneel van Bernstein is effektenjacht. Het zou niet moeilijk zijn al de sierlijke stukken van dezen auteur tot een uiterst simplistisch patroon te reduceeren. Zulke studie vergt natuurlijk veel tijd en voornamelijk veel plaats. Derhalve is het ons onmogelijk hier op in te gaan. We moeten ons vergenoegen met een paar algemeenheden vooruit te zetten.
Het tooneel van Bernstein draait rond ‘adultère’ en ‘maîtresse’. Deze woorden zijn voorwaar zoo usueel geworden als ja en neen in den mond van elk achtenswaardig burger. Verder weten de helden van Bernstein bar weinig te vertellen. Zij verkiezen overigens boven het nuchter vertoog, de stereotype geworden scheldtoon, hetgeen wel eindigen moet met ons een zonderling gedacht te geven van de hoffelijkheidsverhoudingen in de Fransche hooge wereld. De opvoering was goed. Bijna dezelfde rolverdeeling als verleden jaar. Mevr. Bertrijn en Dilis, de heeren Bertrijn, Cauwenbergh, Ruysbroeck en Van de Putte, die zijn best deed om zijn vervelende rol te redden, hebben zich bij deze heropvoering onderscheiden.
Auteursrechtelijk beschermd