Gedichten

[p. 128]

Onbewuste avond

Van 't lauwe kroes doorgeurd ligt om de vijver loom de lucht
Op de vondel staat een late zwaan
Zo eenzaam is niet éen van ons en roerloos
Niet éen van ons laait zo hartstochtelijk een vlam
zich toewaarts als dees' rode beuk
Van 't gipsen beeld dat thans in de schaduw staat
- alleen een gipsen garve gaart schuine scherven nog van 't schaarse licht -
valt een kleine rust maar op het jonge paar dat gaat voorbij
mij dinggesloten en vervreemd

Zo nu de kiezel niet kraakte onder mijn treden
was ik zonder verleden
in de kom van deze stilte gegleden